1 Kasım 2010 Pazartesi

Sarılmak ve Okumak

Ve sen yine öylece kalakaldığında


Kelimelerin susmaya durduğunda

Gözündeki yaşları saklamaya çalıştığında

İçinden ağlayıp,zorlandığında

Kalabalıkları delen yalnızlığınla

Görünmez olmayı dilediğin o anda

Biri olmalı,seni sıkıca saran

Kemiklerini hissetmelisin ,seni ayakta tutan

Ve çıkınca içinden o tuhaf ses ölümü hatırlatan

Bırakmalısın artık ne varsa taşıdığın,hazan

Hala sıkmaktadır seni,sıkan

Sıktıkça can suyun çıkmaktadır,rahatlatan.

Ve tamam deyip bıraktığında

Ve sen artık biraz önceki sen olmadığında

Dizlerinin bağı çözülüp,kalbin yarıldığında

Şükret,hamd et,an ilk emri,Hirayı,Yaratanını

Sıkarak ferahlatanını

Cebrailin kucaklayışını

Bilmem de,sarılsın daha sıkı

Okumak zor

Sarılmadan.....

2 yorum:

  1. sana yorumlarım, hep 'tam da..'yla başlıyor farkettim..tam da şiir diye inlerken, dinlerken...gözümü kapatmış bilmediğim bir şiire kulak verirken..maşallah..okurken,sarıldım şiirinle,sımsıkı sıktı, ferahlattı inşallah...

    YanıtlaSil