özür..

sana özrümü beyanın binbir türlü yolu var..
her kabahatin kendi cinsinden özrü var..
kelimeleri var kalbimin..karşımda kelamın var..
susmaya ihtiyacı var halimin,senin sessizce işleyen bir sistemin var..
kölenim...
asi de olsa,gaflette de olsa,işe yaramasa da,gönlü kırk yere düşen biri de olsam,beceriksiz ve sözünde duramayan da olsam,tüm notlarım kırık da olsa ve affettirecek bir iyi halim bulunmasa da,kölenim..
şikayetçiyim...
işte bu yüzden kendimden,onun için kurtar beni benden...
şimdi,
yüreğim elinden kağıdı alınmaktan tedirgin,
nerde yat diyorsan orda yatamadığım,ne verirsen yiyemediğim,ne iş gösterirsen yapamadığım,bir de üstüne üstlük konuştuğum için,herkesin imtihanının farklı olduğunu unuttuğum için,peynir zeytin çayı,havayı,suyu,leylağı değil de birini özlememi makul sayıp,kendi özlemimi başkalarınınkinden içten içe üstün gördüğüm için,bu kadar çabuk sinirlendiğim ve verdiğin değere layık olamadığım için,
özür dilerim...bu ne demek ki,
her düşüncemin özürlü oluşundan dolayı af dilerim..
bilirim,
senden başka ne affedecek var,ne anlayacak
ne konuşulacak biri var,ne anlaşılacak
en kötüsü benim..
anlaşıldı ki,
herkes yahşi ben yaman,
herkes buğday ben saman...
atma bu samanı nolur,
belki gelir zamanı...
özür dilerim..