Bir taneydi kainat " ol" denildi, çoğaldı Kün emriyle ,çeşitlendi serildi yayıldı .
Bir " tane" idi muhabbet ruhlara üflendi ,her ruh bu nefhadan nasibince pay aldı ,var oldu. Aslî soruya muhattap oldu:
-Ben sizin rabbiniz değil miyim?
-Bela , evet diyen ilk ruh hatemül-enbiya oldu.
" Muhabbetten Muhammed oldu hasıl, Muhammed'siz (as) muhabbetten ne hasıl🌿"
dedi bu sırrı sezenler.
"Hub" tane ,çekirdek, öz, sevgi, aşk demek . Ruhlar bu aşk özünden yaratılıp bedenlere girip dünyaya gönderilince gurbeti yaşamaya sürüldü. Her ayrılık terennümüne içi titredi sevme meyli ile donatılmış insanın . Tabiatı gereği etrafında güzel ,yüce, faziletli gördüğü, bildiği her şeyi sevdi. Varlığının anlamını bu sevginin oluşturduğunu bazen unuttu, bazen hatırladı. Bazen sevindi bazen üzüldü ,bazen yanlış adreslerde hüsran, bazen Rab önünde gufran buldu .
Severken sevilmeyi bekledi ,Sevmek ve sevilmek en temel ruhi ihtiyacı oldu çoğu zaman.
Dünyaya ait mecazi sevgilerde bile samanlık seyran olur dendi.. Ama dünya dünyalığını gösterdi . Dünyaya dair herşey vakitli süreli bir şarta göre devam edip bitiverdi . Ibrahim Aleyhisselam'ın sesi yankılandı yıldızlar arasından:
" Ene la uhibbul afilin"
" Ben batanları sevmem"
Demek batanlar sevilmezdi, batanları sevenler hep mahsun kalırdı . Tek batmayan daima diri el-Hayy varlığın kendisi ile hayatını sürdürdüğü el-Kayyum olan Allah'ı cc. sevmekten başka kalbi tatmin edecek sevgi yoktu. Sevgi tohumunu bu kalbe koyan da, ona meyil ve yön veren de oydu. Gerçekten seven de sadece O ..cc..
Allah'ı sevmek
Allah'ı sevmek iman esaslarından bir esas. Allah'ı sevmek büyük bir iddia.
Her iddia bir ispat gerektirir ,sevmek ise fedakarlık. Allah'ı seviyorum demenin bir işareti olsa gerek. Bir çiçeği bile seven o çiçeği sular bakımına dikkat eder ,toprağını seçer, ışığını kollar , onunla konuşur . Bir insanı seven onun seveceği işler yapar . Bir kul Allah'ı severse ne yapar , nasıl ispatlar sevgisini , ayakları nasıl sabit kalır sevgi köprüsünün kaygan zemininde.. Hiç iz yok mudur bu görünmez asma köprüde ... Hangi hal bu sevginin kanıtı olur da geçirir bizi ruhun sıkıştığı bütün karanlıklardan ... Dahası sevgimiz ne ile karşılık bulur ...
Allah'ın sevdiği bu sevgiyle yaratıp Habibim dediği rasulüne ittiba ile...
Ali İmran 31. ayet ile ...
قل ان كنتم تحبون الله فاتبعوني
يحببكم الله .. و ييغفرلكم ذنوبكم و الله غفور رحيم
Sevmek ve sevilmenin tabiatı olarak ittibâ...
Sözlükte uymak ,takip etmek, birebir taklit etmek demek .Istılahta bir imama namazını teslim etmek, onun Rab karşısında sözcü tayin etmek, birebir ona uymak demek. Yan anlamlarında hayvanların yavrusuna hayatı öğretmesi, yavrunun anneyi takip etmesi, birebir uyum var.
" Eğer beni seviyorsanız resulüme uyun" demiyor Cenabı Hak . Bu muhtesem formulu de ona ittibayla mumkun kılıyor , Efendimizin dilinden döküyor zatının sevme saikini...
Sevgide de buğzda da, otururken kalkarken, hayatın her alanında hazerde ve seferde, mutluluk ve kederde , korku ve emniyette her duygu durum ve her olayda rasulüne ittibayı sevgisinin şartı kılıyor. Efendimizin dilinden dökülen bu buyruk hayatımızın neresine düştü ..
Kalbimizin sevgi tohumları nerelerde yetişti, nerelerde çürüdü? Bize kimler örnek oldu , kime uyduk , kim gibi sevinip kim gibi üzülüyoruz , kim gibi yaşıyor kimler gibi ölüyoruz... Kimler işgal etti izinden yürüdüğümüz yolları , Efendimize sevgiyi ve ittibayı nerede bıraktık? Nasıl geri bulacağız ? Nasıl yeniden can bulacak sünneti seniyye ? Ona sadece şekil zaviyesinden bakıp ruhuna hiç inmeyerek " bu zamanda olmazcilar" a kurban mi edeceğiz , "canlı kuranı" ...
Efendimizin dualarına kuru ruhsuz ezberlenen kelimeler muamelesi mi yapacağız ?
Ruhundan nasip almak ahir zaman ümmetinin payına düşmeyecek mi?
Bu büyük nimetten mahrum mu kalacağız?Dünyaya razı mı olduk yoksa?
Yüzümüzü nereye döndük, kalbimizin pencereleri kapalı mı sıkı sıkı ..
Açıksa nereye açık? Rüzgar bize nereden esiyor ?
Asrı saadetten esen Saba Rüzgarı her dem taze iken neden biz karanlıklara , kokusmusluklara mahkum kalıyoruz?
" Ben güzel ahlakı tamamlamak için gönderildim " diyen peygamberimizi görmeyen bir kalp ile hangi ahlakı arıyoruz ?
Ruhul beyan tefsiri Ali imran 31. ayetle ilgili şu notları düşüyor :
"Güzel ahlak ve muhabbet ancak bâtını tasfiye ile olur. Bu da akidenin ve cihetin yani yaşama tarzlarının birliğine bağlıdır .Çünkü kalpler birbirlerine münasip oldukları ,yani uyuştukları zaman safileşir. Eğer kalplerin arasında muvafakat bulunmaz da erbabının arasında sulh nevi benzerlik hasebiyle ünsiyet ve nefsani bir ülfet bulursa birçok rezaletler hazırlanmış olur.
Faziletler sahibi nefsin istigrakı ile birbirine benzemeli ve birbirinin güzel ahlakını almalıdır. "
Rahmet peygamberinin saf duru seçilmiş süzülmüş ruhi dokusundan nasib almak , onu hakkıyla sevmek ve ta'bi olmak icin, bizzat yaratanın fermanıyla onu tanımalı , hayatını , nerde ne dediğini , nasıl davrandığını , neye üzülüp neye sevindiğini bilmek , dua dua yalvaran dilinden dökülen duaları hayatımıza ışık olarak tutmak zorundayız .... ki Allah cc da bizi sevsin ve affetsin. Çünkü o çok bağışlayan , örten affedendir...
Vesselam
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder