Daima..

Insanız..

Hayat sahibine emanet bir çiçek kalbimiz . Kaza ve kadere mubtela , nefis ve şeytana muhatab, eni sonu çok aciziz..

Yazdıklarımızla / soylediklerimizle ille yazdiklarimizla imtihana tabiiyiz.

Şunu yaptım iyi oldu , azıcık ilerledim galiba deyişlerimiz bile tutup kilometrelerce geriye atıyor , önümüze yeniden aynı sınav kağıdı veriliyor , geçmiş misin bir daha bak , yoksa bir lütuf üzere mi yaşıyordun diyor kağıt, kalem utanıyor sonra..

Sonra ... kaldırımın kenarında , beton yığınlarının arasında bir çiçek açıyor , kaza enkazının üzerinde bir kelebek uçuyor , bir umut kesilmiş hayata can bağışlanıyor, bir can yaratılıyor, bir ölüm dünyadan kurtarıyor bir canı ...

Merhamet bizi kuşatıyor ..

Bütün kırıklarımızı sarıyor..

Hayat sahibi olan Hayat veriyor , Hayy olan Kayyum olan Rab ,ezdirmiyor içimizdeki çiçeği ...