evinde..

evde olmak güzeldir..
sevdiğinizin evinde olmak herşeyden güzeldir...
kapıdan girmek başka,içeri buyur edilmek başka,bir ikram almak başka,yediğiniz lokma,içtiğiniz yudum bambaşka..
her köşesi ayrıdır o evin,kokusu..kendine özel,size nimet..muhteşem davet..
bir tarihi vardır o evin sizin sevdiğinizle,üzerine izi değmiştir sevginin,sevdiğinizin..
anılar her dem yaşar,eşyanın bünyesinde..
ev ve insan..
barınak ve sığınmaya muhtaç olan..
su ile susuz..
aç ile yemek..
aşık ile maşuk...

evinden ayrılması insanın gurbeti..
cennetten ayrılışı,yanışı yakılışı...
dünya evi,cennete en çok benzeyen yerde..
tevbenin kabulu ve fakat geri dönemeyişi..
arafatı,bilmesi,tanıması kendini,eşini,kendinden meydana geleni..
ilk insan,ilk peygamber,ilk sığınan,ilk barınan..
ve ardından gönderilenler,yükü Allah kelamı olan..
makamı ibrahim,oğlu ismail..
işte taşlarını yükseltiyorlar beyti atikin..
dua ediyorlar,bunu bizden kabul et diyorlar,
bize kul olma yolunu öğret..
işte hacer koşuyor hala,
iki dağın arasında,susuz oğluna...
öğretiyor kuluna kulluğun yolunu Rab,
dön sonsuz kez,beytimin etrafında...
dünya gibi,ay gibi,güneşin etrafında..
pervaneler gibi ışığın etrafında..
kuşlar gibi kalbinin etrafında..
ve koş,umut kesip oturma,çabala iki zıttın arasında..
safa ve merve işarettir,koşana...
dua et dua et dua et yalvar yakar gizli ya da alenen..
ve şerefli işi verir haliline Allah..
beytimi temizle!
tavaf edene ,namaz kılana ve orada oturup rabbinden umana..
hizmet etmekte şeref..
sonra kainatın efendisi,
işte şuralara ayak basmış,
bu dağlara çıkmış,
belki şuraya bakmış,şurada ayakları kanamış,
devesini şu yoldan götürmüş,
yemen köşesine dokunmuş,hak kokusu,bir nefes
hacerül esvedi öpmüş...
kapısına gelmiş,dayanmış,kollarını açmış,gül yanağını dayamış,
ağlamış
ağlamış
ağlamış
işte sırtında işkembe,Fatıma koşuyor,
işte vefakar annemiz Hatice,
yeşil bir çerçeve içinde hüzünlü bir gül..
işte ibrahim denen genç,sesleniyor..
insanları çağırıyor,eve,Allah ın evine..
ve insanlar koşuyorlar,
gurbette içlerine düşmüş kara sevdaya...
dağ başlarına dağılmış cüzlerini topluyor Allah can kuşlarını insanların..

ramazan...
gayba iman..
görünmeyeni büyütmeyene çalışan..
aman fazla yemeden içmeden gelin demiş ev sahibi..
yedireceğim içireceğim doyuracağım kandıracağım...
hızla döndükçe görünmeyen bir nesne gibi..
sıcakta eriyen bir katı gibi..
kalabalıkta kaybolan biri gibi..
dua bile edemeyen,sadece amin diyebilen bir ihtiyar,
sadece ağlayarak isteyen bir bebek gibi,
çocuğuna su arayan mütevekkil ve çabalayan bir anne gibi,
ömre ömür katan umre...
imsak ettiğini iftar eder insan..
iki sevinci var oruçlunun çünki,biri iftar biri ölüm..
tut O nu ölene kadar...

sevgilinin evine girmek kolay değil..
bir sürü engel var,70bin perde...
binlerce çok güzel kulu var,utan yer ararken kendine..
işte ses,ezzin dedi Rab,ezan okundu..
sofralar serildi..
evinde Rabbin,kullar..
kimi dönüyor hala kimi elinde zemzemler

ramazan 1433 mekke de ilk kez
dön yan ağla dinle hurma zemzem zeytin kahve
daha güzeli yankılanan Hak kelamı..
anla ağla dinle yan
bakara..
kalbin ve beytin duvarlarında..
binlerce insan,
bir de senin gönlünde gezdirdiğin dostlar..
senden de bir kul çıkar mı diye,
aşık olabilir misin diye,
oluşturulan..
ramazan..
gayba iman
görünmeyeni büyütmeye çalışan..
gecen gündüz..
ne varsa kalıba dair,
uçup gitmiş aklından..
kunutta kanitinden olma duası,
sukut huşu kıyam dua..
kimsenin kendi derdi yok artık,
ummeti muhammedin izzeti,selameti var..
arakan filistin biladişşam..
ağla ağla yan..
elhamdülillah
geriye kalan...

bu ev çok geniş..,
gelmek isteyen herkesi manen sarmalayan..
boyu etrafındaki gökdelenleri aşan..
içine girince sukun itminan ve emniyet bulunan...

evde

dünya diz çöktüğün yer kadardır..
şairlere velilere,delilere ve çocuklara kulak kesilmeli
bir de kuşlara
ne de olsa özgürlük uçabilmektir
bir çocuk
neler yapıyorsun diye sorunca
bambaşka şeyler anlatabilir
bize göre hayal ,uydurma
kim bilir ruh kuşunun nereye uçtuğunu...
bir çocuk okuduğu kitabın içine girebilir...
gerçekten..
ben de bir çizgi film izleyebilirim..
öğreneceğim çooook şey olduğunu düşünerek hem de...

Gurbet

Bir neye arkadaş olmak..
Sen de benimle aynı dertteymişsin...
Ayrılmışsın sevdiklerinden..
Güzel meltemler,yeşillikler,ırmaklar arasındaki
o kamışlığın..
İçini boşaltmışlar,
tam yedi delik açmışlar ,
beş duyum,pencerem kapım..
Öyle bir delik ki içindeki ,ne yapsan dolmaz,
içinde açılan..
Kim aradığın senin..
Aşık oldun,yandın yakıldın kavuştun,aşkınlaştın,
bela dedin,soru sordu cevap verdin..
bedeli vardı,ispat istedi..
gurbet böyle geldi..ayrıldın..
bilemeyecektin gurbet nedir ,nasıl bir şeydir..
verir dener,alır dener..
asıl gurbet ölene dek sürer..
vatan sevgisi imandandır hadisi,
ahiret vatandır der...
Elhamdülillah..


1. Bişnev in ney çün hikâyet mîküned
Ez cüdâyîhâ şikâyet mîküned
Dinle, bu ney neler hikâyet eder,
ayrılıklardan nasıl şikâyet eder.

2. Kez neyistân tâ merâ bübrîdeend
Ez nefîrem merd ü zen nâlîdeend
Beni kamışlıktan kestiklerinden beri feryâdımdan
erkek ve kadın müteessir olmakta ve inlemektedir.

3. Sîne hâhem şerha şerha ez firâk
Tâ bigûyem şerh-i derd-i iştiyâk
İştiyâk derdini şerhedebilmem için, ayrılık acılarıyle
şerha şerhâ olmuş bir kalb isterim.

4. Herkesî kû dûr mand ez asl-ı hiş
Bâz cûyed rûzgâr-ı vasl-ı hîş
Aslından vatanından uzaklaşmış olan kimse, orada geçirmiş olduğu zamanı tekrar arar.

5. Men beher cem’iyyetî nâlân şüdem
Cüft-i bedhâlân ü hoşhâlân şüdem
Ben her cemiyette, her mecliste inledim durdum. Bedhâl (kötü huylu) olanlarla da, hoşhâl (iyi huylu) olanlarla da düşüp kalktım.

6. Herkesî ez zann-i hod şüd yâr-i men
Vez derûn-i men necüst esrâr-i men
Herkes kendi anlayışına göre benim yârim oldu. İçimdeki
esrârı araştırmadı.

7. Sırr-ı men ez nâle-i men dûr nist
Lîk çeşm-i gûşrâ an nûr nîst
Benim sırrım feryâdımdan uzak değildir. Lâkin her gözde onu görecek nûr, her kulakda onu işitecek kudret yoktur.

8. Ten zi cân ü cân zi ten mestûr nîst
Lîk kes râ dîd-i cân destûr nîst
Beden ruhdan, ruh bedenden gizli değildir. Lâkin herkesin rûhu
görmesine ruhsat yoktur.

9. Âteşest în bang-i nây ü nîst bâd
Her ki în âteş nedâred nîst bâd
Şu neyin sesi âteşdir; havâ değildir. Her kimde bu âteş yoksa, o kimse yok olsun.

10. Âteş-i ıskest ke’nder ney fütâd
Cûşiş-i ışkest ke’nder mey fütâd
Neydeki âteş ile meydeki kabarış, hep aşk eseridir.

11. Ney harîf-i herki ez yârî bürîd
Perdehâyeş perdehây-i mâ dirîd
Ney, yârinden ayrılmış olanın arkadaşıdır. Onun makam perdeleri,
bizim nûrânî ve zulmânî perdelerimizi -yânî, vuslata mânî olan perdelerimizi- yırtmıştır.

12. Hem çü ney zehrî vü tiryâkî ki dîd
Hem çü ney dem sâz ü müştâkî ki dîd
Ney gibi hem zehir, hem panzehir; hem demsâz, hem müştâk bir
şeyi kim görmüştür

13. Ney hadîs-i râh-i pür mîküned
Kıssahây-i ışk-ı mecnûn mîküned
Ney, kanlı bir yoldan bahseder, Mecnûnâne aşkları hikâye eder.

14. Mahrem-î în hûş cüz bîhûş nist
Mer zebânrâ müşterî cüz gûş nîst
Dile kulakdan başka müşteri olmadığı gibi, mâneviyâtı idrâk
etmeye de bîhûş olandan başka mahrem yoktur

15. Der gam-î mâ rûzhâ bîgâh şüd
Rûzhâ bâ sûzhâ hemrâh şüd
Gamlı geçen günlerimiz uzadı ve sona ermesi gecikti. O günler, mahrûmiyyetten ve ayrılıktan hâssıl olan ateşlerle arkadaş oldu –yânî, ateşlerle,
yanmalarla geçti - .

16. Rûzhâ ger reft gû rev bâk nîst
Tû bimân ey ânki çün tû pâk nist
Günler geçip gittiyse varsın geçsin. Ey pâk ve mübârek olan
insân-ı kâmil; hemen sen vâr ol!..

17. Herki cüz mâhî zi âbeş sîr şüd
Herki bîrûzîst rûzeş dîr şüd
Balıktan başkası onun suyuna kandı. Nasibsiz olanın da
rızkı gecikti.

18. Der neyâbed hâl-i puhte hîç hâm
Pes sühan kûtâh bâyed vesselâm
Ham ervâh olanlar, pişkin ve yetişkin zevâtın hâlinden anlamazlar.
O halde sözü kısa kesmek gerektir vesselâm.

Hiç...

Mevlana,mesnevi,ask,ayrilik,yokluk,aci,vuslat,sems,birlik,Hiçlik...deyince...Uc yil olmus,bu yaziyi okuyali,dun gibi...