Annelik kutsal,saf merhamet,canını canına katmak,onu kendine tercih etmek,Allah ile kul ilişkisine en benzeyen merhamet....Ama her şey gibi annelik de iki uçlu bıçak galiba...Allah ana babaya ihsanı emrederken her seferinde bir parantezle,benim emirlerime isyan dışında diye belirtiyor ya...İyi ucu ne kadar yüksekteyse anneliğin ,kötü ucu o kadar alçakta...Ne kadar ahseni takvimse yaratılışta,o kadarda tehlikede esfeli safiline yuvarlanmakta...
Gerçekleştirilememiş nefis hayallerinin deneme tahtası bazen çocuk...İsteklerin uzantısı,kadın olmaktan mutsuzluğun hıncı bazen erkek çocuk,olamaz mı?Bunun için bunca istenişi,üstüne titrenişi,seninki kız bir kıymetliyse,benimki iki kıymetli dedirten..Bazen takmadıklarını takma,giyemediği mini eteği giyme,okuyamamanın hırsını yükleyip nasıl bu soruyu yapamazsın,bu rolü başkasına kaptırırsın diye hırpalama yeri bir kız çocuğu...
Ne acı,kabuğa baktırmak çocuğu,ne acı anneyle paylaşılan şeyin alışveriş zevki ya da dedikodu olması...Bir Peygamber şiirinin paylaşılamaması iki kızdan çok iki anne tarafından,güzel giyinen birinin dışlanması,bir annenin hayalinin kızını hostes yapmak olması,ne olduğunu bilmeden sırf 'güzel' olduğu için...
Evet,çok üzgünüm,gözümün önünde abartısız bir sürü anne,canavara dönüştü.Demek benim anneliğimde böyle bir potansiyel var..Kaç gündür bana ne oluyor ki,velilerim böyle yapıyor diyorum ve sığınıyorum....Nefis insana kötü şeyler fısıldar,ama anneyse bu, merhametliyse o fısıltıyı avazla çocuğuna söylemesin..Çocuğundan önce çocuğunun nefsini büyütmesin,büyütmeyelim...Abartmayalım Allah ım lütfen....
Bu yazdıklarını ve daha fazlasını ne kadar çok anne yapıyor hatta belki ben de yapıyorum veya yapacağım.Okurken yazdıklarının dışında öyle çok şey geldi ki aklıma,yapılan,yapılması artık normal gelen ama yapılmaması gereken.Yoruma yazsam mı diye düşündüm,düşündükçe içim karardı,yazmayayım dedim.Annelik ne zor sorumluluk,hakkıyla yerine getirmek isteyene.Üstelik kulluk gibi her an her nefeste çaba gerektiriyor.Allah yardımcımız olsun.
YanıtlaSilözlem
Amiin özlem...
YanıtlaSilyüzde yüz. nasil haklisin. kizim kisa bir süre önce sinifinda sirk programi gibi birse yapti. siniftaki erkekler aslan kaplan falan filan olurken kizlar balerin benim kizim at oldu. burada ben ögretmene hak verdim.diger kizlar yasca cok kücükler benim kiz sinifin en büyügü olarak hani aralarinda görünüm olarak bozacagini düsünmüstür. cünkü biliyorum ögretmenimiz kac sefer baleye yetenegi var cokta seviyor diye benimle konustu.ancak kizim pek kederlendi,kendini pek tek basina hissetti. onun adina hakli.diger arkadaslari isil isil giyinecek filan diye düsünüp kahroldu. ancak bende onun rolünü ona sevdirme cabasina giristim. aslinda farkliliklarin hayat icinde nede güzel yanlari oldugundan filan bahsettim. sonunda ikna oldu. gururla cikti oyununu oynadi. anneye öpücük verdi. ancak yanimda oturan diger kizlarin velileri. aman yarabbi. senin kiz at mi oldu. hiii! neden acab diyip göz cevirmeler filan.rahatsiz oldum diyemem. ellerim aciyyana kadar kizimi alkisladim. kimseye aciklama ihtiyaci hissetmedim kendimi.demem o ki hakikaten velilerde acayip bir hirs var. bunun adina cocuklari hirpalayip duruyorlar. pardon benim cocugumda ,basrol oynamasin,cok iyi sarki söyleyemesin,doktor olmasin,mühendis olmasin ama mutlu olsun ck mutlu olsun.
YanıtlaSilMaşallah Betül..Ne güzel yapmışsın.Biz de dün kutlu doğum programı yaptık.Bahsettiğim öğrenciler en baş roldeydi ama mutlu değillerdi,ne anneleri ne kendileri...
YanıtlaSil