Anneliğimiz

''Ben kimim?'' Sorusuna verdiğimiz cevabın çok önemli olduğunu söylemişti gelişim hocamız üniversitede..Bu soruyla yaptığı uygulamadan sonra,üç cevap istemişti.Bir arkadaş,müslümanım,türküm,bayanım demişti...Ve evet hoca bu cevabı çok beğenmiş,güzel bulunmuş bir kimlik demişti.. Ben kimim,deyince ilk ne geliyor aklımıza. Kulum,anneyim,öğretmenim,kadınım,eşim,gelinim,teyzeyim,ablayım komşuyum.. Bu bizim temel sorumuzdu.Ve cevabı Hz.Adem ve Havva kıssasında buluyorduk.Kainata gönderilecek bir halife olarak insan,kul,huzur veren bütünleyen olarak,zıtlıktaki denge,kainatın temel kuralını koyacak olan denge olarak,zıtlığın bir yanı olarak kadın..Celal ve Cemal..Zahir ve Batın..Enfüs ve Afak..Dağlar ve yollar,kavvamiyet ve itaat..Çöl ve deniz..Zıtların birliği,kainatın evliliği..Ve insan da dünyayla ukbanın evliliğinden bulacaktı çocuğunu,amelini...Dönüş azığını... Kadın kimliğimi taşıyabiliyor muyum,nedir kadın olmanın sırrı,Nur suresinde sırlanmıştı aynalarımız,Allah ın kendini en zahir ettiği en batıni ayet..Nur ayeti..Kat kat katman altında sırlanmak..Ev,evlilik,örtü,göz kapağı,kalp,sır,teslimiyet,itaat altında sırlanan bir kandil,kendilinden tutuşturulan bir ışık..cam gibi kırılgan,kristal gibi parlak..Nurlanacak.. Erkek kimliği,Nur suresindeki,onu taşıyan biri miydi,beni bütünlesin diye aradığım..Öyle erler vardır ki,onları alış veriş,alıkoymaz Allah ı zikretmekten..Dışarıda da kendini koruyabilen,içeride de Kavvam durabilen..Dağ gibi yaslanılabilen.. Kadın ve erkek,kainatın temel iki zıtlığı bir araya konuldu,kanun bu,bu zorluk aşılabilsin diye kalplerin arasına şefkat ve meveddet koyuldu.Ve adına ev denildi,Nur suresi yine,içinde Allah ın adının anılmasına izin verdiği evler dedi,o evlere..Yıldız gibi parlaması nurlanmasından iki kalbin evin içinde...Ve evin içinde kadına Rabbül beyt,denildi...Evin Rabbi,terbiyecisi... Sonra eğer dilemişse yaradan,eve bir insan daha,ne anne,ne baba,bambaşka ama onlardan..Şimdi,annelik..Bunlardan sonra...Geç mi kaldık,buralar olmadan mı oldu..Olsun tevbe..Yeniden olmaya.. Her seferinde kaçmışsak da kendimizden,şimdi yeniden yüzleşmek zamanı kendimizle,annemizle,babamızla,eşimizle,kendimizle,kendimizle... Benim hayatımın kırılma noktasıydı anneliğim..Güzel bir insan yetiştirmek istiyorum,ne varsa bende yanlış o yapmasın,ruhuna zehirli sarmaşıklar dolanmasın,ben yemek seçtim o seçmesin,televizyonun karşısında yemek yemesin,reklamla sömürülmesin,uyarıcıları gelişsin,benim gibi olmasın,en sağlıklısını yesin,sağlıkla huzurla büyüsün,evde kavga görmesin,namaz kılındığını görsün..Kitap okunduğunu görsün..Eee,biz nereye gidelim çocuk nerede yaşasın:)Evet çocuk öncesi içimde bir muhabbet vardı ve bu herşeyi hallederdi..Beni Allah,bu sevgimle ve sağlam beş kuralla hayırlı bir yere sevk ederdi..Hamileliğime hac nasip oldu,milyonların duasının bereketini unutamam..Anne olunca kurallar hayatıma girdi..Çocuğumu bırakıp işe gidemedim,okul zilinin ne kadar korkunç geldiğini anlatamam..Rabb,ikinci çocuklar evde kalış süremi uzattı,Sonrasına neler lutfetti... Önce kitaplar..''Çocuğumu ben yetiştiriyorum''ansiklopedi gibi..Sonrasında açevin anne çocuk eğitimi,montessori,Adem Güneş,anadolu pedogojisi..Sonra hayattan,Kurandan,sünnetten,evliyadan,canlı kanlı örnekler..Sonra yeniden yüzleşmek,herkesten uzaklaşarak,sen çocukların eşin..Arkamdan başlayan mesnevi dersleri,annelik dersleri.. Geç kalmış hissetme,yere çakılıp kalma,acele etme,yavaşla...Bil ki sen kulsun,acizsin,itirafını duanı bekleyen bir Rabbin var,ömür tamir demek,bak bugün de ölmedin...Daha ümidini kesmedi senden..Sen de ümidini kesme kendinden..Kalbinin,amelinin çocuğunun farkı yok toprağa tohumu atılmış bir çiçekten... Sana Rabbül beyt,denildiyse bir bahçivan gibi sabırlı olacaksın,eleştirdiğin eğitim sistemleri gibi elindeki çocuğu kalbi deney tahtasına çevirip bir gün şu bir gün bu ekolu denemeyeceksin..Tohumu her gün bir yerden bir yere çekiştirmeyeceksin,kararında sulayıp sevip dua edeceksin ve sen kulluğuna devam edeceksin..Bileceksin sen düzeldikçe düzelecek bir şeyler,güneşin doğuşu bile,ama sen olduğu gibi kabul edeceksin.Doğuyu ve batıyı,erkeği ve kadını..Küçüğü ve büyüğü.. Annesin,hem bahçivansın hem toprak belki..Kasas suresi,sayfa sayfa hz. Musanın hayatı,emzirilen bebeğin ki göbek bağından sonra ikinci önemli bağ,süt bağı,annesinden ayrılırken annenin boşalan kalbi,çaresizliği,kalbe inen vahiy türü,tevekkülle Allaha emanet etmek bebeği,ve hilelere rağmen buluşturmak anneyle bebeği..Temel güven diyorlar,ilk 4 yaş diyorlar evet,anne çocuğuyla beraber olmalı..Kadının hassasiyeti,annelik şefkati,dışarıda örselenmemeli.Uykusunun arasında kreşe bıralıkmamalı çocuklar,daha 'iyi' bir hayat için şimdiki hayatı feda edilmemeli..Annenin ve çocuğun..Anneler tuvalette süt sağmamalılar..Ağlamadan yazamıyorum,kandırıldık biz,bunun adı özgürlük değil,çocuk da yaparım kariyer de,cümlesi baştan bozuk..Çalışabiliriz,lise münazarama gidiyorum şimdi,nasıl hararetle savunmuştum,kadın çocukları ilkokula başlamadan çalışmamalı demiştim,3 ve 2 yaşına kadar yapabildim..Telafisi mümkün değil diye bir şey yok inşallah,tevbe kapısından bunu anlıyorum ben..Her şarta merhamet eder Allah yeter ki sığınalım,ben yardımına muhtacım istediğim bu,zor da olsa diyelim...Okula ilk başladığım dönem,müthiş bir psikolojik baskıyla karşılaşmıştım,duygusal anneyim diye..7 yaşına kadar çocuğunuzla oynayın,ondördüne (12 de olabilir)kadar arkadaş olun,sonra işlerinizde ona danışın diyor hz.ALİ..Kasas ikinci sayfa ergenlikten sonra genç olunca,yalnız artık hz. Musa,tüm heyecanı,delikanlılığı,hatasıyla,tek başına..Anne ergenliğe kadar mudahil terbiyeye,sonra kul olarak yeni başlıyor insan hayatına..Ergenliğin tüm isyanları,hayata karşı duruşunun hikmeti,Allahı tek başına bulma isteği belki..Putları kırmak gerek,yıldıza aya güneşe bakmak gerek İbrahimi bir tavırla,akılcı olmak gerek,büyük putun boynuna balta asacak kadar,hisli olmak gerek ateşte yanmayacak kadar,İbrahim diye bir genç varmış dedikleri,genç... *Şimdilik tüm anladığım,çocukla aramızın iyi olmasını istiyorsak,Allah la aramız iyi olacak.O an ne ilham ediyorsa Rab,yani asıl terbiye eden,onu yapabilecek kıvamda olacak anne,bu hal için dua....O zamandan sonra da,yakin gelene kadar,ölene kadar.. *Doğal akış diye bir şey var,suni isimlerle girmesin ilişkimiz hayatımıza,küçükken annem sulu köfte yaparken biz tepside yuvarlardık,pirinç ayıklardık,bunları montessori faaliyeti diye yapmazdık:) *Hayatımızdan eksilen bir kuşak var,kabul etmeliyiz,Ali Ulvi Kurucunun dedesi gibi bir dedem yoktu benim,abdesti bir buluttan süzülen yağmurla alıyormuş gibi alan..Ama Ahmet Muhtar Büyükçınar da var... *Çocuğumuzu olduğu gibi kabul etmenin yolu,eşimizi olduğu gibi kabul etmek,sonra onunla ilişkimizi gözden geçirerek iç dış ilişkilerde neyi nasıl yapalımı konuşabilmek..Bu bölüm hayatımın bu evresinde öyle iyi geldi ki...Çocuklar ne kadar anne ile beraber olurlarsa olsunlar dışarıda,sosyal ilişkide babayı örnekliyorlarmış.. *Terbiyede ödül,ceza,sınır mefhumunu ilk maddeye bağlamak uygun olur gibi..Ceza kelimesi arapçada karşılık demek,bizdeki ödülün de eş anlamlısı yani,bu anlamda yaptığının sonucuna katlanmak olabilir belki,tamamen yok ya da mutlaka var demek yanlış..Anne çocuk eğitiminde somut örnekler verilmişti,bize olumsuz davranışı ortadan kaldırmak,ya da olumlu davranış geliştirmek için..7-8 evreden oluşuyordu..alternatif üretmek,seçenek sunmak,üzerine konuşmak,sebebini öğrenmek,en son bir muddet alıkoymak gibi..cezada da merhamet şart:) *Pekiştirmek ya da söndürmek için yıldız boyamak,1. sınıfta okumaya geçenlerin elmasını kızartmak gibi bir şey,okullarda bu yasaklandı ama anasınıflarında hararetle yapılmasını anlayamıyorum,biz de camia olarak kendi değerlerimize yapıştırıveriyoruz,sunilik böyle oluşuyor,örnek olacağız,ortam oluşturacağız.. *Sabırlı ama gayretli olacağız,Hz. Hacerin çabasını kendimize örnek alacağız.Oturup ağlamayacağız,koşup ağlayacağız.7 kez,iki dağın arasında,iki kararın gitmenin ya da kalmanın,yanımızda eşimiz olmayacak belki,Rabbimiz bize yetecek ve çocuğumuza..günlük tüm zorlanmalarımızı say sayacagız... *Sen ..........yaptığın için ............oldu.cümlelerini olumsuz kurmaya alışmış olan bizler,bu cümleleri olumlu kuracağız,herkese:)Bu evi ve dahi kullanıldığı yeri dönüştürecek,gittikçe...Örnek: Sen bugün çocukların ödeviyle ilgilendiğin için,kitabımdan birkaç sayfa daha okuyabildim Allah razı olsun,ya da abartalım:sana en sevdiğin pastayı yaptım:))Babanın evin reisi olduğunu,otorite merkezi olduğunu önce biz kabul edelim,pratikte bunu gösterelim,'sen bilirsin' diyelim ki çocuğun ruhunda güvensizlik yer etmesin..Merhamet merkezi anne,otorite merkezi baba... *Çocuğumuzla büyüyeceğiz.Hayatı paylaşmak için fırsat kollayacağız:) *En zor zamanlarda çocuğumuzun gözünün içine bakacağız,sevgiyle susarak..Bu sihir gibi bir şey işte... galiba devam edecek,sonuna kadar:)