ve kelimeler....kelimeler, seni istediğin şeyi aramaya teşvik etmeleri açısından yararlıdırlar ancak aradığını kelimelerle bulamazsın. Eğer bulabilseydin, bu kadar çabaya ve nefs mücadelesine gerek kalmazdı...

27 Eylül 2017 Çarşamba

Kendimizin nesi oluruz?

İçimizi açsak ne buluruz, derine indikçe nelerle karşılaşırız bize meçhul, Rabbe malum.. Kendimizle ilgili malumatımız buz dağının görünen yüzünden belki bir zerre..
Dünkü bizden bugün eser kalmamış olabilir.

Hayatın mevsimlerinde kimi yapraklarımızı dökmüş kimi yeni çiçekler açmış olabiliriz. Hatta mevsimsiz bir zamanda aşı yapılmıştır da gövdemize yepyeni bir köke bile kavuşmuşuzdur. Belki kim olduğumuzu önceden hiç anlamamışızdır.

Her yeni sure, yeni bir mevsim..Nisa ile yeniden yeni bir bizle karşılaşırken, bir yıkım yapım onarım devinimle , yürümeye çalışıyoruz. Bazen ağır aksak bazen koşar adım bazen düşerek bazen yaralı..

Bakarada içimizden dışımıza bir yol açılmıştı da o yeni yolda yeniden teslim olmuştuk iman edip , âh demistik sonunda amenerrasulu de, çekemeyeceğimizi yükleme , unutur hata edersek bağışla.. Ve yepyeni benlerle karşılaşınca içimizde, korkmuş da ört ya Rabbi demistik.

Ali imranda topluma karıştık, muamelat ve bakaradaki her damar bir üst mertebeyle sağlamlanirken başka başka yuzlerimizle tanıştık.

Zaten her sure bize bizi açtı.. Gördük biz neyiz ve nerelerdeyiz..

Şimdi nisada , bu sefer yaratılıştaki zıtların birliği nefsi vahideyle kadın olarak yeniden tanıyoruz kendimizi, eşimizi, ailemizi, sılamızı gurbetimizi..

Öncesinde tevbe, nur, furkan,neml, şuara,kasas ankebut, her biri ayrı bir kapısını açtı içimizin..

Bakara en uzun yoldu, O uzun yolda uzun bir yolculuğa çıktım. Mekke ye giden yol, uzun ve derin vadilerden geçiyordu. Üzerine Ali imran da geldi. Yaklaşık altı yıl..

Değiştik.. Yaşlandık.. خلق nın manasında var, yaşlanmak yumuşamak.. Rab her an yaratmada.. Değişmek bunun ıçin normal, bunun için değişmeliyiz ama umudumuz odur ki yumuşamış olalım kıvam bulmuş olalım..

Yol nasıl gidecek, içimizden daha neler geçecek nasıl biri olacağız bilmiyoruz, kendimize dair bilgimiz yok denecek kadar az.. Elimizde olan bütün envanter gölgemiz etmez..
Kendime bakıyorum da bütün aynalarda gördüğüm, kendimle ilgili bütün bildiğim her an yön değiştiren bir gölgeden ibaret..

Bunun için,güneş batana kadar, nefes bitene kadar tek murad istikamet...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...