kedi yavruları

İçimde bir teslimiyet ağacı , yorulup daralıp sırtımı dayadığım, gölgesinde ferahladığım. Ağaca çıkan yol patika, her yeri kaplamış çakıl taşları , endişelerim .. 

Yavrularım.. 

Bir yeşil bahçeye gittim. Güz değmiş,rüzgara değdim, çimlere bastım, kedicikler gezindi etrafımda,bebeğimi uyuttum,çocuğumu seyrettim, birini düşünüp hüzünlendim, birine hasta diye çorba yapıp geldim. Gün akşam oldu. Eve dönecekken , bir bey, arabanızın altında üç yavru kedi var dedi gülümseyerek, yaa nasıl çıkaracağız dedim ,motoru çalıştırdım, kornaya bastım, bir iki yavru çıkardık, avuç kadarlar sesleri inilti gibi, nasıl tatlılar …Annelerinin yanına koyduk saydım üç yavru kedi var dışarda, gidebilirim dedim. Tam arabaya binecekken    o bey ben bi baksam arabanın altına dedi, çok sevinirim dedim, fenerle arabanın altına uzandı ,tekerleklerin içinden iki yavru daha çıkardı . Tekerleklerin içinden. Hiç aklıma gelmeyen, göremediğim bilemediğim yerden, hareket etsem canlarını verecekleri yerden kurtardı kedileri, annelerinin yanına teslim etti. Şükrederek hayret ederek geldim eve.

Sonra okuyunca olayı… Rabbim,ne büyüksün,telaş etme dedin bana, kedi yavrularının Rabbi sahibi senin de yavrularının da sahibi… o beyi görevlendirdi kurtarmak için senin yavrularının karşılarına da çıkacak iyi birileri…

Amin 💧

yürüyorum

Eski yeni adımlarla, yalpalamalarla düşüp kalkmalar , tökezlemeler, bazen oturup kalmalar, bazen fersah fersah geriye, bazen koşar adım dağlara, bazen uçarak göklere, yürüyorum.

Biraz yalnız bıraktılar beni. Önce sızlayan bir yara gibiydim, bir rukyeyle sarmalayıp bıraktılar beni. Kabuk bağladım, koparıp kendimi kanadım, yeniden açtım içimi Rabbime , dedim Rabbim seni bulmak için kanayan bir yarayım ben. İçimi dışımı iyi edecek sensin, sahibim sen.. 

Düşünmekten akıl, üzülmekten kalp bitap düşünce mi kabul.. Kabul, قبل bu kadar mı zor kıblesini bulmak ruhun, öpmek, kavuşmak, sözsüz muhabbet.. Bunca yıl yürümenin sonu sarılıp öpmek olsa öyle bir kabulle kabul etmek kendini, Rab olarak seni..

Kapına geldim. Bir daha kapına. Bir kapına daha. Buna kabul kapısı dedim. Sen de beni kabul et nolur, hatalarımla geldim günahlarımla, cahilliğimle, hemen unutuvermemle geldim, örtüver beni, açma içimden ne çıkar bilmiyorum ben.. Kendimi bütün sahiciliğimle öylece kabul ettim, affettim, belki sen de beni böyle seversin diye.. kendimi olmak istediğim kişi,olmak istemediğim kişi, başka hiç bir şey sanmadan öylece kabul edince, beni kapına kabul edersin diye… 

Ben yine de olabileceğimin iyisi olmak üzere, ben yine yolda, içimde senin rızkın saf sevgiyle, yarışmadan , acelesiz, kıyassız, sessizce yürüyorum, önümde içimde damarlarımda en güzel örnekle..