Uzun zaman oldu,yeni yıl tatilinde İzmit e gittik.4 gün sanki uzun bie tatilmiş gibi hissettik.Değişik hisler bıraktı bende,hayatımı isteklerimi bir daha düşündüm.Ne olmak ve ne olmamak istediğimi,tabi cumartesiyi kaçırdım.Ankebut suresi başladı.Rabbimin düşündürdükleri elhamdülillah hep surenin içeriğinden galiba.Tevbe ve istiğfardan başka çare bulamadım.her halime yaptıklarıma,yapamadıklarıma,işte öyle..
En canımı acıtan dil belası,sonunda ağız yaramın sebebini de buna bağlayınca şükür acılarım hafifledi.İçimde bir canavar sürekli şunu söyle ki şöyle olsun diyor.Kimini engelliyor,kimine esir oluyor, kiminin farkına bile varamıyorum.
Ve bugün çocuklara bakacak kimse olmadığı için onlarla gittik,küçüğüm hiç bir şeyi paylaşmak istemediği için fazla barınamadık,dışarı çıktık,işlediğimiz son ayetten duyduğum şuydu,İnsanlardan bazıları vardır ki,ki bana ala harf ayetini hatırlattı,Allah yolunda bir eziyete uğratıldıklarında,insanlardan gördükleri eziyeti Allah tan bilirler.
Allah a küsmek,kendini hep bana böyle olur zaten psikolojisine sokmak,benim için ustalık alanı..Şükür hemen farkettim bana nasip etmedin diye küsmedim Rabbime,Ne olur verceğini kalbime ilham et,duyamadım nasip olmadı dedim.İnşallah affeder kabul eder.
Çünkü benim Rabbim her anımı haber verecek,bak bu biraz oldu der belki,onun için ince olmak lazım,incelikler üretmek,salih amel için dönüştürücü amel için,bozulan bir şeyi düzeltmek için cehd etmek...
Yemeğin lezzeti,onun bunun suratı,evin düzeni,beni beğenmemeleri insanların üzüyorsa,hedefim yerlerde sürünüyor,tüm cehdimi diplerde çürütüyorum demektir,vesselam..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder