Yokluğunda...

        Yokluğunda var gibisin aslında..Yok demek gelmiyor içimden sana..Ama yine de sen gelince yokluğunda çok kitap okudum,aradım,neredesin nerede diye bir şarkı sözü düştü içime,zaten yokluğunda en çok şarkılar dolduruyor içimi,terkettiğim sandığım şarkılar bir yerlerden çıkıp sökün ediyor dilime,şarkı söyleyeceğimize la havle desek demiştin bir kez,ondan sonra uzun zaman şarkı söylemedim,ama işte dedim ya yokluğunda tutamıyorum,dilimi sustursam içimden biri söyleyip duruyor...
Duygularıma esir oluyorum,seni görünce..
İnsan bin kere mi dirilir bir kere sevince..
Can bedenden ayrılıyor,çekimine girdim..
Bir kere daha yandım ama canım gördüğüme sevindim....
Ha bir de şarkı sözlerini değiştirmekte ustalaştı içimdeki ses,nerdeyse tam aksi manalar bile çıkabiliyor bazen..
Öyle deli gibi esme başım dönüyor,
Gözyaşımı derme gülümün yerine,
Öyle arada bir bakma içim gidiyor,
Hasretini verme,baharın yerine..
Ölüm ol da düş peşime,
Ecel ol da al başımı,
Eriyor içim,yanıyor giderek,
Yine de dayanamam sana ben..
Kim bilir kaç yıl daha sürgün çeker bu gönül,
Seninle olmak var ya,yeniden doğmak var ya....
İşte böyle..
Yokluğunda her şeyi anlamlandırmak zaman alıyor,zaman uzuyor da uzuyor,bazen yok oluyor..
Yokluğun da varlığın gibi,derin...