Bize çok yapmacık,asık suratlı,gıcık görünen biri bir diğerine nasıl tatlı,sevimli,güler yüzlü görünür.Bir insan arkadaşları arasında ayrı,ailesi arasında ayrı,iş çevresinde ayrı bir renk sergileyebilir mi?Evet.
Herkesin bir kümesi var.Rengini kendinin belirlediği,değiştirdiği..Ve bu kümeler,özel bir istekle kesiştirilir,akraba oluruz bize en ters insanlarla bazen,komşu oluruz.Bazen birleştirilir,elemanların tamamlanması gerekir,evleniriz.Bazen kapsar bir küme diğerini,alt küme olur diğeri.Büyük olur bazı kümeler,tanırlar kendilerini ve bilirler alemleri içerdiklerini.Alemlerin Rabbine boyun eğer kümeleri...
Hayatımıza giren herkes ama herkes otobüste yanımıza oturan,okulda aynı sınıfa düştüğümüz,elti görümce,gelin,kayınvalide,çok uzak bir akraba belki,belki anlaşılamayan bir kardeş,hepsinin hayatımızda bir anlamı olmalı.Bize verdiği bir mesaj.Yüreğimizi genişletecek,içimize ördüğümüz duvarları yıkacak,bizi şunları sevmem,böyle yapanlardan hoşlanmam demekten kurtaracak...
Her kümede aynı rengi tutturmaksa bir hedef.Efendimiz gibi,ihmal ettiği bir alan bulunmamak.En sevgili eş,en merhametli baba,en sadık dost,en adaletli devlet başkanı,en sevecen dede,en anlayışlı kayınpeder,en güzel damat,en saygılı yeğen,en sevimli torun,en hayırlı insan,en değer verilen sevgili kul,en çok şükreden kul,en vefalı peygamber...
Zor çok zor,ama çok güzel kokusu bile ne güzel değil mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder