Bu cumartesi..

         Bir yolculuğa çıkmaya niyetlenmiştik Bakara ya başlarken yol uzundu.Artık Medine'deydik.Mekke döneminin imanı tam iman,küfrü tam küfür döneminden,yahudilerin iki yanını çevirdiği,iktidar kavgalarının olduğu,eski adı yesrib olan hummalı bir şehirdeydik,biz farkedemesek de..Menfaatler,yeni ve ışıklı ve güçlü bir başlangıcın verdiği umut ve korkuyla başlamıştı münafıklık..
         Kendimizce bir yolculuktu bizimkisi,kah bir zaman makinesine binmiş gibiydik,kah içimizdeki gizli şehirlere açılan tünellerden geçiyor gibiydik,çok gıcırtılı,ağır aksak bir kağnıyla..Ne kadar hızlı geçmek istesek geçemedik,iç çukurlarımızdan,düştük,bir sürü techizat lazımdı,himmet deyip yardım istemekten başka çaresi yoktu kendimizle yüzleşmenin...
         Ve bu hafta yine o ağır kağnıyla aynı karanlık tünelde ilerlerken,bir ışık gösterdi,yol gösterici,Hadi,Hadinin eli...Uzakta bir ışık var,varılması gereken son nokta acziyet,kendini bilme,çekemeyeceğini istememe,yüklerinden kurtulmayı dileme,işittik itaat ettik deme makamı,kul olma zamanı...Ama ondan önce,az sonra techizatlar var dedi,yola devam etmek için neler gerekiyorsa insana hepsi uzun uzun anlatılmıştı.Beş temel ibadetin hayata konumlandırılması şarttı.
         En önemlisi bu zor yolculuk bize sahibimizi tanıttı.Kendimizi tanımaktan geçiyordu Rabbi tanımak nasılsa..Bakara elif-lam-mim den itibaren Allah ı tanıttı,tüm mesellerle rahimliğini,rahmanlığını,ve devam edecek,zikir ayeti,ayetel kürsiyle..Ve biz bakacağız ilişkimize Allah ve Ben...Ne durumdayız,nasıl gidiyor ilişkimiz..
         Marifetullah bilgisi,ille sakınmayla takvayla,önümüzde ışık,yanımızda ışık,içimizde ışık,hiç karanlıkla bir olur mu aydınlık....