Bu sabah güneş bir kez daha doğdu..Yağmurlar kim bilir kaçıncı kez düştü toprağa..Kaç pencereyi tıklattılar varıncaya kadar menzile..Bir insan ve bir gün karşı karşıyaydı yine,her gün yeni bir insan yeni bir günle karşılaşıyordu da bugün daha bir ayrı farkındalıktı insanınki..Beden farkındalığı,aza ve hak farkındalığı,uyku perisini rahat bırakmayan bir ilham perisi vardı ki,kalk,dışarı bak,bak her şey bunun için programlı,oğlanın bitmek bilmez rüyaları,kızın rüyaları,'hayat arkadaşı'nın ilginç uyanma melodisi,saatin tıkırtısı,yağmurun tıpırtısı..Yalnız başına uzak bir istikamet seçildi,makul bir kılıf giydirildi.Ekmek gibi,gazete gibi,simit gibi...Ama nasıl iyi geldi,hava gibi gök gibi,su gibi...Ağaçlar galiba her günki gibi bambaşka süslüyorlardı sokakları.Böyle güzel dekor görmedim..Kimi bakla bakla yüz dökmüş,kimi top top gezegenleri asmış sanki dallarına,kiminde asılı kalpler bile gördüm,kiminde umutlanan tomurcuklar,kiminde inatla tutunup düşmeyen kuru yaprakcıklar,kiminde kupkuru dallar,göğe el açmış ne yüce dallar,en altta ama mutlu,üsttekine güç veren dallar,ondan ayrı değilim ki diyen dallar...Ağaçlar ve insanlar..Uzun zamandır küs olduğunu bile unutmuş eski dostlar gibiyiz..Bakışmıyoruz kaç gün kaç hafta belki mevsimdir...Oysa çocuklar ve ağaçlar,gençler ve ağaçlar,yaşlılar ve ağaçlar diye bile başlıklandırabileceğimiz ne çok dönemimizin yoldaşı arkadaşı,belki fıtri,belki ırsi...
Çocukken bir ağaçta yaşamak isterdim hep,sürekli olmasa da..Ağaçta bir ev..İlkokulda bir belediye başkanıyla görüşmüştük,çocuk kulübümüz için de ne hayaller kurmuştum bize ağaçtan bir ev verecek diye,ama onlar başka şeylerle meşguldüler.Kocaman arabalarda kocaman araç telefonlarıyla görüşmek gibi,bize bir lahmacun ısmarlayıp başlarından savdılar,olsun,ağaç içimde büyüdü benim,hiç tırmandım aslında ama içimde bir yerlerde galiba bir merdiven var,bazen çıktığım bazen düşüp dizlerimi kanattığım..Ve şimdi çocuklarım hayal kuruyorlar,benden hiç duymadan,dedelerine söylüyorlar,bize dut ağacının üstüne bir ev yapar mısın?Yapacakmış...
Ama bu sabah...Bu kadar ağaç gördükten sonra bir yer gördüm,gösterdim.Bir düş,ortak demek ki..Tam da bugüne uygun bir cümle sonra...
yazıyı okumaya başladığımda, sana yazacağım şeyin resmin güzeliği olduğunu düşünmüştüm...okudukça anladım ve hatırladım; hiçbir ağaç resmi gerçeğinden daha güzel olamaz :)
YanıtlaSilAma resimde gerçekten güzel...900 katlı insan canlandı gözümde...
YanıtlaSilhep beraber yaşasak o ağaç evlerde,bir oda mutfak,oturma odası,yatak odası hepsi birarada,misafirler,ağacın kollarında ağırlansa,birileri gelince değil hep canlı olsa evimiz..ne güzel olurdu,yaşardık o zaman,yaşadığımızı hissederdik,anlardık belki de!
YanıtlaSilnasıl iyi geldi, böyle çiçekli bir manzaraya bakmış gibi oldum:)
YanıtlaSilcanım bu arada yeni sayfan çok güzel olmuş.kitaplarla dolu bir kitaplık seyretmekten ençok zevk aldığım şeylerden biridir...
YanıtlaSilböyle bir sürü kitabımız olsa;))
Nasıl güzel bir resim dimi ben de bu resmi çok severim çokkk yazı da harika olmuş Nagihan cım tebrikler
YanıtlaSil