Canlı Renkli Bir Hayali Olmalı İnsanın...

İnsan neyle yaşar?Bir kitap ismi bu değil mi ,içi dolu dolu yani..Ne çok şey yazılabilir cevap olarak..Benim filozof:) dayım bugün insan neyle yaşar biliyor musun dedi,dur deriin bir şey geliyor dedim içimden,umut filan diyecek,yok,parayla yaşar dedi.Kalakaldım.Hemen hoop bir piramit oluşturdu gözümün önüne önce karnın doyacak dedi,barınacaksın,değer görecek ,vereceksin,tüm bunlar varsa din vardır,şu an benim için din en son iş:( İşte kontrolsüz okumanın sonu,dedim..Bir süzgeç oluşmayınca insanın beyninde almış din olgusunu Allah bilir neresinden tutmuş batılı filozof amcanın budur dediğini kabul etmiş..Üzüldüm çok..

İnsan neyle yaşar,ben ne olmadan yaşayamam ya da derken,bir dergi geçti elime köyde hemde,içinde bir raportaj,arkadaşlar ziyaret de etmişlerdi,bana nasip olmadı,her ne varsa alsa da elimden O nun sevgisi olmasa içimde yaşayamam diyordu.Benim halim ondan ne kadar da uzaktı,ama beni ayakta tutacak bir hayalim olmalıydı,en azından..

Güneş ne güzel vurmuştu bugün dallara,meyvelere..Her şey başka bir bakışla bakıyordu ışığın altında,üzümün buğusu,yaprağın yeşili,gülün üzerindeki örümceğin ağı,mezarlıktaki yaşlı ağaç,ne güzeldi.Ya ben nasıl görünüyorum güneşin altında,insan hayaliyle biliyor ya kendini ,ayna gösterir mi gerçek kendini..Bir hayalim vardı ama neden silikleşiyordu o hayal en ufak rüzgarda ,ya da yaklaştığında farkedemiyorsun hayaline adım atamıyor ya insan,renkler birbirine karışıyor besbelli,retiküler korteksime yoğunlaşmalıymışım meğer ki...

Onun için her gün hayal kurma dersimiz varmış demek ki..Gözlerini kapat,diz üstü otur,bir daire çiz,kalpten kalbe yol çiz,renkli çiz,canlı çiz,daireyi kapat,gözlerini aç..

Hayal eksilmesin pencerenden...