Günün Getirdiği:Dua

Hayat kimse için kolay değil dedi biri,öyle dedi öteki.Durdum.Ağaçta küçücük bir kuş ikide bir kanat çırpıyordu,uçtu.Konuştuk,herkes kendince bir şeyler söyledi.Kimimiz suçlu bir doktor aradı,kimimiz suçlu bir hasta sahibi,nasıl bilinmez dedi birisi,nasıl bilinebilirdi halbuki,hayatta görebildiğimiz göremediğimizin yanında neydi ki?
Bugün kimse ağlayan çocuğundan,bakıcısından bahsetmedi,günün gerektirdiği miydi,havanın ağırlığı mı,çırpındı kim bilir kaç insan kalbi ,uçtu,uçamadı.Bir doktor yıllardır beklenen ve özenle anne karnında en korunaklı mekanda sevinçle taşınan bebeğin beyninin gelişmediğini söyledi,anne yutkundu,ağladı,konuşamadı,bilemedi,nasıl bilebilirdi ki,seminere gelemedi.Baba vardı bir de aydınlık yüzü gölgelenmiş,o gelmişti yine de ,annesi varmış bebeğinin yanında ramazan başından beri hastanede,konuştular,biri bir isteğin var mı dedi,dua dedi baba,nolur dua,kemik iliği tutsun oğlumun,arabasını arabamın arkasına çekmişti,çıkamadım,dalgındı,üzgündü,koştu,dua istedi gitti.
İnsanlar kendi hayatlarına döndüler etrafındaki benzer olayları anlattıktan sonra,iftara ne yapılacağı konuşuldu,vedalaştık ayrıldık.
Kapı çalındı bir de bugün,evimde benden önce oturan hanımdı gelen,çok müsait sayılmazdım,teklif beklemedi,içeri giriverdi,ne oldu anlamadan salonu odayı gezmiş,çocukları bile sevmişti.Hızlıca söyledi söyleyeceğini,fitre zekat verdiniz mi Nagihan,kiramı veremedim,anneni bulamadım,çocuğun ayakkabısı yok.Tekrar çalındı kapı,bir ümit ona da anlatıldı,vedalaşmadan gitti,ardından bakakaldım,inşallah dedim,kapıyı kapattım.
Herkes yalnızdı,birbirine dua edenler kalabalık..