İstanbul dan Kalanlar...1

Sıcak dost sohbetinin ısıttığı telaşlı kalbimi ıslak ve soğuk  görünen bir genişlikle karşıladı İstanbul..Karanlık daha hüküm sürerken indik Aziz Mahmud Hüdai nin alt sokağına,yanımızda bir köpek,türbede kediler..Kapı açılınca hemen aşağı indik.Ne güzel hücreler..Işıklar sönük..Yerler soğuk..Bir pencereyle benim adamlar zannettiğim kabirlere açılıyoruz.Kapanmıyor pencereler..Kapanıyor gözler..Sağımıza dönüp uzandığımızda duyduğumuz kilit sesi,ama kapanıyor gözlerimizle beraber her alıcısı insanın,teslim oluyoruz uykunun güçlü kollarına,uyandığımızda saat sekiz buçuk,sübhanallah diyorum ben gülüyor arkadaşlar,kapı kilitli,biz içerdeyiz..Tüm ağrılarım geçmiş,bir yanım buz gibi ama üşümüyorum,dışarda buluşacağımız biri daha var,dokuz buçukta açılacakmış diyor,ben çareler arıyorum,arkadaş teslim,burası çok güzel yat Nagihan...Biraz daha,arzu bir hadis okuyor,sırf muhabbetle ziyarete giden kişi...Zaman ayarlanmış,tam vaktinde gidiyoruz gideceğimiz yere...Yolculuktan nasibim ezgi ve bu tatlı uyku,bir bardak suyun idraki oluyor..Renksiz,kokusuz,tatsız,saydam,akan sadece hissedilen bir şey su..İnsana en çok lazım olan,şaşırıyorum bu tefekküre..
Bir anne şefkati ve merhameti var,Süreyya annede,kızlarıma öğütler başlığında anlatıyor sanki umre hatıralarını.Eşine böylesi aşık bir anne,nelerle dolduruyor kızlarının çeyiz sandığını.Ravzaya sadece bir kez gittim diyor,efendi edeple giden ecirle çıkar,kalabalıkta girmeyin dedi,diyor..Söz dinleyen huzur bulur diyor..Efendinin bir gün kızdığını görmedim diyor,ve eşine beni ahirette unutmazsın değil mi diye soruyor,aşk bu diyorum..

Efendisini görüyoruz sonra,annenin hazırladığı ruhumuzla bir baba şefkati umuyoruz şimdi,heybetinden ürperip,üzerindeki beyazın ışığına gizlenerek.Şükür ve teşekkür halindeyim,diyor,şükrediyoruz..Bir hadis okuyor,sadece muhabbetle kardeşini ziyaret eden kişi..Sen kardeşini ne kadar seviyorsan Allah da seni öyle seviyor...Ömür bir bardak su gibi diyor sonra,irkiliyorum,tüm damlalar son damlaya hazırlıktır,su gibi bir ömür istiyoruz..Hayatın en çok içinde olanlar peygamberlerdir,her adımda ahireti hedeflediklerinden ömürleri sıkıntılı da olsa huzurludur diyor..Nereden geldik diyor ve anlatıyor,önce topraktık,su  ve aydınlıktı gıdamız,sonra ceddimizden beslendik,sonra anne karnında kan oldu gıdamız,dünyaya geldik ve çeşitlendi gıdalar,bitmeyecek kabir gıdamız da farklı olacak,ahiret gıdamızda..Yevmil hulud,son gün gıdası hazırlayacağız kendimize,yevmil huruc,çıkış gününe hazırlık,yolculuk alışverişi yapacağız.İbrahim as.canını ,malını,evladını gönlünden verebildi ve karşılığında Selam ı aldı..Yevmi yubasun,dirilme gününde mahzun olmamak kalbini özgür,selim yaptı.Zaten Allah zihinle tanınmazdı.Zihinle tanımaya çalışanlar,sırtlarında kitap yükü olan merkeplere benzerlerdi.(Cuma)Allah ı gerektiği gibi yalnız alimler bilir,ilimde gönül işidir,lezzettir..İlahi lezzet gelince fani lezzetin hükmü kalmaz,en büyük sanat eseri sahabedir,gerçek tahsil,efendimizi tanımak,onu yaşamaya çalışmaktır.En büyük lezzeti efendimiz tatmış,en girift sıkıntılar yumağını o lezzetle çözmüş demek ki,bu lezzete şahit olan sahabe,kimi muhacir,kimi ensar..Bizden beklenen insansa onların tattığı lezzete talip olan ihsan sahibi,vesselam..