Eskilerden Bir Ezgi Sökün Ediverir Bazen İstemesen de...

sus pus oldu sazendeler bu gece
hazırlan fırtına kopmak üzere
kalbime tünemiş kuşlar uçuştu
cam kırığı gibi doldun içime
eski bir madende göçük gibiyim
toprağın altında kalabilirim
kim vurduya gitmesin
aşkıma ses ver
uçarı...
uçarı...
uçarı...
...
sar bana kollarını...

Ve söyleyemezsin her kelimeyi içine sine sine istesen de..Kalbinin telleri akort olmaz bir türlü,yatar kalkar kurursun,başın yakışmaz ne yere ne göğe,sığdıramazsın kendini hiç bir yere..Hani olur ya bazen,uzak kalmışsın,uzaklaşmışsındır,tutar sıfırdan başlarsın,yoksa bu ilişkiler bu hayat seni alır yıpratır,seni alır kullanır santim santim çürürsün,işte hani olur ya kendi cümlelerin bile saklanmıştır senden,şarkılar sözleri ve en yakıcı ezgileriyle sökün etmiştir bir kere,kurtulmak istesen de kurtulamazsın ta ki,tüm ezgilerin sesini susturan ezgiye kendini verene dek..

Tut,bağrına bas,öp,kokla,oku,dinle,ağla,kurtul kalabalıklardan..Cam kırıklarından...