"Bir gün Rasûlullah (s.a.s.)'in yanında bulunduğumuz sırada âniden yanımıza, elbisesi bembeyaz, saçı simsiyah bir zat çıkageldi. Üzerinde yolculuk eseri görülmüyor, bizden de kendisini kimse tanımıyordu. Doğru peygamber (s.a.s.)'in yanına oturdu ve dizlerini onun dizlerine dayadı. Ellerini de uylukları üzerine koydu. Ve:
"Ya Muhammed! Bana İslâm'ın ne olduğunu söyle?" dedi. Rasûlullah (s.a.s.): "İslâm; Allah'tan başka ilâh olmadığına, Muhammed'in de Allah'ın Rasulü olduğuna şehadet etmen, namazı dosdoğru kılman, zekâtı vermen, Ramazan orucunu tutman ve gücün yeterse Beyt'i hac etmendir." buyurdu. O zat: "Doğru söyledin." dedi. Babam dedi ki: "Biz buna hayret ettik. Zira hem soruyor, hem de tasdik ediyordu."
"Bana imandan haber ver?" dedi. Rasûlullah (s.a.s.): Âllah'a, Allah'ın meleklerine kitaplarına, peygamberlerine ve ahiret gününe inanman, bir de kadere, hayrına şerrine inanmandır." buyurdu. O zât yine: "Doğru söyledin." dedi. Bu sefer:
"Bana ihsandan haber ver?" dedi. Rasûlullah (s.a.s.): " Allah'a O'nu görüyormuşsun gibi ibadet etmendir. Çünkü her ne kadar sen onu görmüyorsan da o seni muhakkak görür." buyurdu. "
2/ el-Bakara -124- Şunu da unutmayın ki, bir zamanlar İbrâhîm'i Rabbi, birtakım kelimeler ile imtihan etti, o, onları sona erdirince, Rabbi ona, "Ben seni bütün insanlara imâm yapacağım." buyurdu. İbrâhîm, "Zürriyyetimden de yap!" dedi. Rabbi ona "zalimler Benim ahdime nâil olamaz!" buyurdu.
125- Biz tâ o zaman bu Beyt'i, insanlar için bir sevap kazanma ve bir güven yeri kıldık. Siz de Makam-ı İbrâhîm'den kendinize bir namazgâh edinin. Ayrıca İbrâhîm ile İsmâîl'e şöyle ahid verdik: "Beytimi, hem tavâf edenler için, hem ibâdete kapananlar için, hem de rükû ve secde edenler için tertemiz tutun!"
126- Ve o vakit İbrâhîm "Ey Rabbim, burasını güvenli bir belde kıl, halkından ALLÂH'a ve âhiret gününe îmân edenleri çeşitli meyvelerle rızıklandır" diye yalvardı. ALLÂH buyurdu ki: "küfredeni dâhi rızıklandırır da hayattan biraz nasîb aldırırım, sonra da onu ateş azabına uğratırım ki, orası ne yaman bir duraktır!"
130- İbrâhîm'in dininden (milletinden), kendine kıyan sefîh (beyinsiz)den başka kim yüz çevirir? Biz onu dünyada seçkin birisi yaptık, hiç şüphesiz o, âhirette de iyilerden biridir.
131- Rabbi ona “Teslim ol” dediğinde “Âlemlerin Rabbine teslim oldum!” demişti.
132- Bu dini İbrâhîm, kendi oğullarına vasiyyet etti, Ya’kûb da öyle yaptı: "Ey oğullarım! Muhakkak ki, bu dini size ALLÂH seçti, başka dinlerden uzak durun, yalnızca müslüman olarak can verin!" dedi.
133- Yoksa siz de olaya şâhid mi oldunuz; Ya’kûb'a ölüm hâli gelip çattığı zaman, oğullarına; "Benden sonra neye ibâdet edeceksiniz?" dediği zaman, oğulları; "Senin ALLÂH'ına ve ataların İbrâhîm, İsmâîl ve İshâk'ın ALLÂH'ına, tek olan o ALLÂH'a ibâdet edeceğiz. Biz ancak O'na boyun eğen müslümanlarız" dediler.
135- Bir de: "yahûdî veya hıristiyan olunuz ki, hidâyet bulasınız" dediler. Sen onlara de ki: "Hayır! Hanîf olarak hakk’ka tapan İbrâhîm'in dinine (uyarız) ki, o hiçbir zaman müşriklerden olmadı."
136- Deyiniz ki, "Biz, ALLÂH'a îmân ettik ve bize ne indirildiyse İbrâhîm'e, İsmâîl'e, İshâk'a, Ya’kûb'a ve torunlarına ne indirildiyse, Mûsâ'ya ve Îsâ'ya ne indirildiyse ve bütün Peygamberlere Rablerinden ne verildiyse hepsine îmân ettik. Biz onların arasında fark gözetmeyiz ve biz ancak O'na boyun eğen müslümanlarız."
140- "Yoksa siz, İbrâhîm de, İsmâîl de, İshâk da, Ya’kûb da ve torunları da hep yahûdî ve hıristiyan idiler mi demek istiyorsunuz?" De ki: "Siz mi daha iyi bilirsiniz, yoksa ALLÂH mı?" ALLÂH'ın şâhidlik ettiği bir hakikatı bile bile inkâr edenden daha zalim kim olabilir? ALLÂH, yaptıklarınızdan gâfil değildir.
258- ALLÂH, kendisine hükümdarlık verdi diye, Rabbi hakkında İbrâhîm'le tartışanı görmedin mi? Hani İbrâhîm, ona: "Benim Rabbim odur ki, hem diriltir, hem öldürür." dediği zaman: "Ben de diriltir ve öldürürüm." demişti. İbrâhîm: " ALLÂH güneşi doğudan getiriyor, haydi sen onu batıdan getir!" deyince o inkâr eden herif şaşırıp kaldı. Öyle ya, ALLÂH zalimler topluluğunu doğru yola iletmez.
3/ Âl-i İmrân -33-34- Gerçek şu ki ALLÂH Âdem’i, Nûh’u, İbrâhîm ailesi ile İmrân ailesini, birbirinden gelen tek zürriyyet hâlinde bütün insanlardan süzüp onlara üstün kılmıştır. ALLÂH, Semî’dir, Alîm’dir (her şeyi hakkıyla işitir, mükemmel tarzda bilir).
65- Ey Kitap ehli! İbrâhîm hakkında niçin tartışıyorsunuz? Oysa Tevrât da, İncîl de ondan sonra indirilmiştir. Siz hiç düşünmüyor musunuz?
67- İbrâhîm, ne yahûdî, ne de hıristiyandı; fakat o, ALLÂH'ı bir tanıyan dosdoğru bir müslümandı, müşriklerden de değildi.
68- Doğrusu onların İbrâhîm'e en yakın olanı, ona uyanlar, şu Peygamber ve îmân edenlerdir. ALLÂH da mü’minlerin dostudur.
84- De ki: "ALLÂH'a, bize indirilen (Kur'ân)a, İbrâhîm'e, İsmâîl'e, İshâk'a, Ya’kûb'a ve torunlarına indirilene, Mûsâ'ya, Îsâ'ya ve Peygamberlere Rablerinden verilenlere inandık. Onların arasında hiçbir fark gözetmeyiz, biz O'na teslim olmuşlarız".
95- De ki: "ALLÂH doğru söylemiştir. Öyle ise dosdoğru, ALLÂH'ı birleyici olarak İbrâhîm'in dinine uyun. O, müşriklerden değildi".
97- Onda apaçık deliller, Makam-ı İbrâhîm vardır. Oraya kim girerse, güven içinde olur. Yolculuğuna gücü yetenlerin haccetmesi, ALLÂH’ın insanlar üzerinde bir hakkıdır. Kim inkâr ederse (bu hakk’kı tanınmazsa), şüphesiz ALLÂH bütün âlemlerden müstağnidir. (Kimseye muhtaç değildir, her şey ona muhtaçtır).
4/ en-Nisâ -54- Yoksa onlar, ALLÂH'ın lütuf ve kereminden insanlara verdiği nimetleri kıskanıyorlar mı? Şüphesiz Biz, İbrâhîm ailesine de kitap ve hikmeti vermiştik. Hem de onlara büyük bir mülk ve saltanat ihsân ettik.
125- İyilik yaparak kendisini ALLÂH'a teslim eden ve İbrâhîm'in dinine dosdoğru olarak tâbi’ olan kimseden, din bakımından daha iyi kim olabilir? ALLÂH, İbrâhîm'i dost edinmişti.
*Hazreti İBRÂHÎM -aleyhisselâm-’IN ALLÂH -cellecelâlühû-’NUN VARLIĞINA AKILLA DELİL GETİRMESİ
6/ el-En’âm -74- Hani İbrâhîm babası Âzer’e, “Sen putları ilâh mı ediniyorsun? Şüphesiz, ben seni de, kavmini de apaçık bir sapıklık içinde görüyorum” demişti.
75- Biz İbrâhîm’e (şirkin çirkinliğini gösterdiğimiz gibi) îmânında yakîne, kesinliğe ulaşması için göklerin ve yerin muhteşem hükümrânlığını da öylece gösteriyorduk.
76- Gece bastırınca İbrâhîm bir yıldız gördü,“Rabbim budur!” dedi. Yıldız sönünce de “Ben öyle sönüp batanları ilâh diye sevmem” dedi.
77- Sonra ay’ı, dolunay hâlinde doğmuş vaziyyette görünce “ Rabbim budur!” dedi. Sonra o da batınca: “Rabbim bana doğru yolu göstermeseydi, mutlaka sapmışlardan olurdum” dedi.
78-79- Daha sonra güneş’i doğarken görünce (iddiâ’nıza göre) “Rabbim, herhalde budur, bu hepsinden daha büyük!” Batıp kaybolunca da: “Ey halkım, ben sizin ALLÂH’a şerîk koştuğunuz şeylerden berîyim. Ben bâtıl dinlerden uzaklaşarak, yüzümü, gökleri ve yeri yaratan Rabbülâlemin’e yönelttim, ben asla sizin gibi müşrik değilim!” dedi.
80- Kavmi kendisi ile tartışmaya girişti: O dedi ki: “ALLÂH, bana doğru yolu göstermişken, siz hâlâ benimle O’nun hakkında tartışıyor musunuz? Sizin O’na ortak saydığınız şeylerden ben hiç bir zaman korkmam. Rabbim ne dilerse olur. Rabbimin ilmi her şeyi ihâta etmiştir. Hâlâ kendinize gelip ders almayacak mısınız?”
81- “Hem siz, ALLÂH’ın size Rab oldukları hakkında hiçbir delil indirmediği şeyleri O’na ortak saymaktan korkmuyorsunuz da, nasıl ben sizin O’na ortak koştuğunuz şeylerden korkarım?” Şimdi biliyorsanız söyleyin, bu iki taraftan hangisi korkudan emîn olmakta haklıdır?”
83- İşte bunlar, kavmine karşı İbrâhîm'e verdiğimiz delillerimizdir. Dilediğimizi derecelerle yükseltiriz. Muhakkak Rabbin hikmet sahibidir, bilendir.
84- Biz ona İshâk ile Ya’kûb’u ihsân ettik ve her birini nübüvvete erdirdik. Daha önce de Nûh’u ve onun neslinden Dâvûd’u, Süleymân’ı, Eyyûb’u, Yûsuf ’u, Mûsâ’yı ve Hârûn’u da nübüvvete erdirdik. Biz iyi hareket edenleri işte böyle ödüllendiririz.
161- De ki: Rabbim, beni doğru yola iletti. Dosdoğru dine, ALLÂH'ı birleyen İbrâhîm'in dinine. O, ortak koşanlardan değildi.
9/ et-Tevbe -70- Onlara, kendilerinden öncekilerin; Nûh Kavmi'nin, Âd’ın, Semûd'un, İbrâhîm kavmi'nin, Medyen Ashâbı'nın ve o mü'tefikelerin haberi gelmedi mi? Onların hepsine Peygamberleri delillerle gelmişlerdi. Demek ki ALLÂH, onlara zulmetmiş değildi, lâkin onlar kendi kendilerine zulmediyorlardı.
114- İbrâhîm'in babası için istiğfâr etmesi de sırf ona vermiş olduğu bir sözden dolayı idi. Böyle iken onun bir ALLÂH düşmanı olduğu kendisine açıklanınca o işten vazgeçti. Şüphesiz ki İbrâhîm, çok bağrı yanık, çok halim birisi idi.
11/ Hûd -69-70-71-72-73- Andolsun ki, İbrâhîm'e de elçilerimiz (melekler) müjde ile geldiler ve "selâm" dediler, o da "selâm" dedi ve hemen gidip onlara kızartılmış bir buzağı getirdi. Ellerini yemeğe uzatmadıklarını görünce, onları yadırgadı ve onlardan dolayı içinde bir korku duydu. Dediler ki: “Korkma, çünkü biz Lût kavmine gönderildik.” İbrâhîm’in karısı ayakta idi. (Bu sözleri duyunca) güldü. Ona da İshâk’ı müjdeledik; İshâk’ın arkasından da Yakûb’u. Karısı, “Vay başıma gelenler! Ben bir kocakarı ve bu kocam da bir ihtiyar iken çocuk mu doğuracağım? Gerçekten bu çok şaşılacak bir şey!” dedi. Melekler, “ALLÂH’ın emrine mi şaşıyorsun? ALLÂH’ın rahmeti ve bereketi size olsun ey (Peygamber ocağının) ev halkı! Şüphesiz O övülmeye layıktır, şânı yücedir” dediler.
74- İbrâhîm'den korku iyice geçip gidince, bu müjde de kendisine gelince, Bizim (meleklerimiz)le Lût kavmi hakkında tartışmaya girişti.
75- Çünkü İbrâhîm, çok yumuşak huylu ve çok yufka yürekli (yanık kalbli) idi.
76- Melekler: "Ey İbrâhîm! Bu konuda bizimle tartışmaktan vazgeç. Çünkü Rabbinin emri kesin olarak geldi ve onlara geri çevrilmesi mümkün olmayan bir azab gelecektir.
12/ Yûsuf -6- "Ve işte böyle, Rabbin seni seçecek ve sana rüyâ tâbirinden bilgiler öğretecek. Bundan önce ataların İbrâhîm'e ve İshâk'a tamamladığı gibi, nimetini hem sana, hem de Ya’kûb soyuna tamamlayacaktır. Muhakkak ki, Rabbin Alîm’dir, Hakîm’dir."
38- "Atalarım İbrâhîm, İshâk ve Ya’kûb'un dinine uydum. Bizim, ALLÂH'a hiçbir şeyi ortak tutmamız olmaz. Bu, bize ve insanlara ALLÂH'ın bir lûtfudur. Fakat insanların çoğu şükretmezler."
14/ İbrâhîm -35- Bir de, İbrâhîm, bir vakitler şöyle demişti: “Ya Rabbî! Burayı emîn bir belde kıl, beni de evlatlarımı da putlara tapmaktan uzak tut.”
36- “Ya Rabbî! Doğrusu onlar (putlar) insanların birçoğunu saptırdılar. Artık bundan sonra kim bana uyarsa, o bendendir. Kim de bana karşı gelirse o da Senin merhametine kalmıştır, şüphesiz Sen Ğafursun, Rahîmsin.”
37- “Ey bizim Rabbimiz! Ben zürriyyetimden bir kısmını Senin mukaddes ma’bedinin yanında, ekin bitmez bir vadide yerleştirdim. Ey bizim Rabbimiz! Namazı gereğince kılsınlar diye böyle yaptım. Ya Rabbî! Artık insanların bir kısmının gönüllerini onlara doğru yönelt, onları her türlü ürünlerle rızıklandır ki Sana şükretsinler.”
38- “Ey bizim Rabbimiz! Biz ister gizleyelim, ister açığa vuralım, yaptığımız her şeyi bilirsin. Zâten göklerde ve yerde ALLÂH’a gizli kalan hiçbir şey yoktur.”
39- “Hamd olsun ALLÂH’a ki, hayli yaşlı olmama rağmen, bu ihtiyarlık halimde İsmâîl ve İshâk’ı bana ihsân etti. Şüphesiz ki Rabbim duâyı kabul buyurur.”
40- “Ya Rabbî! Beni de, soyumdan gelecekleri de namazı devamlı olarak ve gereğince kılan kullarından eyle! Duâmı, lütfen kabul buyur Ya Rabbi!”
41- “Ey Rabbimiz! Beni, annemi, babamı ve bütün mü’minleri kıyamet günü affeyle.”
Hazreti İbrâhîm -aleyhisselâm- vatanından ayrılırken babası için Allâh’a duâ’ edip af dileme sözü vermişti . Onu yerine getirmek üzere böyle duâ’ ediyor. Fakat daha sonra onun din düşmanı olduğunu kesin olarak anlayınca, onunla mânevî ilişkilerini de kesti.
15/ el-Hicr -51- Hem o kullara, İbrâhîm'in misâfirlerinden de haber ver.
52- Hani melekler, İbrâhîm'in yanına girdikleri zaman, "selâm" demişler, İbrâhîm de onlara: "Biz sizden korkuyoruz" demişti.
53- Melekler: "Korkma! Gerçekten Biz sana bilgin bir oğul müjdeliyoruz" dediler.
54- İbrâhîm dedi ki: "Bana ihtiyarlık gelmişken, beni mi müjdeliyorsunuz, neye dayanarak beni müjdeliyorsunuz?"
55- Melekler: "Seni gerçekle müjdeliyoruz. Sakın ALLÂH'ın rahmetinden ümîdini kesenlerden olma!" dediler.
56- İbrâhîm dedi ki: "Rabbimin rahmetinden, sapıklardan başka kim ümit keser?"
57- "Ey elçiler! Başka ne işiniz var?" dedi.
58- Melekler şöyle dediler: "Biz suçlu bir kavmi cezalandırmak için gönderildik.
16/ en-Nahl -120- Şüphesiz İbrâhîm başlı başına bir ümmetti! Tek bir hanif olarak ALLÂH'a itaat için kıyâm etmişti. O hiçbir zaman müşriklerden olmadı.
123- Sonra da (ey Muhammed!) sana: "Hakk’ka yönelen ve müşriklerden olmayan İbrâhîm'in dinine tâbi’ ol" diye vahyettik.
19/ Meryem -41- Kur'ân'da İbrâhîm'i(n kıssasını da) an. Şüphesiz ki o, sıddık (özü, sözü doğru) bir Peygamberdi.
42- O, bir zaman babasına şöyle demişti: "Babacığım! İşitmeyen, görmeyen ve sana hiçbir faydası olmayan şeylere niçin tapıyorsun?"
43- "Babacığım! Doğrusu sana gelmeyen bir ilim bana geldi. O halde bana uy da, seni doğru bir yola eriştireyim."
44- "Babacığım! Şeytana tapma, çünkü şeytan Rahmân (olan ALLÂH)a âsi oldu."
45- "Babacığım! Doğrusu ben korkarım ki, sana Rahmân'dan bir azab dokunur da şeytana (cehennemde arkadaş) olursun."
46- Babası "Ey İbrâhîm! Sen benim ilâhlarımdan yüz mü çeviriyorsun? Yemin ederim ki, eğer (onları kötülemekten) vazgeçmezsen, seni muhakkak taşlarım (gerçekten veya söz ile sana taş atarım). Haydi uzun bir müddet benden uzak ol" dedi.
47- İbrâhîm şöyle dedi: "Selâm sana olsun, senin için Rabbimden mağfiret dileyeceğim. Çünkü O, bana çok lütufkârdır."
48- "Ben, sizden ve ALLÂH’dan başka taptığınız şeylerden çekilip ayrılırım da Rabbime duâ’ (ibâdet) ederim. Rabbime yalvarışımda mahrûm kalmayacağımı umarım."
49- İbrâhîm, kavminden ve onların ALLÂH’dan başka ibâdet ettikleri şeylerden uzaklaşınca, Biz ona İshâk'ı ve (İshâk'ın oğlu) Ya’kûb'u ihsân ettik. Ve hepsini de Peygamber yaptık.
50- Onlara rahmetimizden ihsânlarda bulunduk. Onlara dillerde ve dinlerde yüksek ve güzel bir nâm bıraktık.
58- İşte bunlar, ALLÂH'ın kendilerine nimetler verdiği Peygamberlerden, Âdem'in soyundan ve gemide Nûh ile beraber taşıdıklarımızın neslinden, İbrâhîm ve İsrâil'in soyundan, hidâyete erdirdiğimiz ve seçtiğimiz kimselerdir. Kendilerine Rahmân (olan ALLÂH)ın âyetleri okunduğu zaman ağlayarak secdeye kapanırlardı.
21/ el-Enbiyâ -51- And olsun ki Biz daha önce İbrâhîm'e de rüşdünü vermiştik (akla uygun olanı göstermiştik). Biz onu biliyorduk.
52- O zaman o, babasına ve kavmine: "Bu tapınıp durduğunuz heykeller nedir?" demişti.
53- Onlar: "Biz atalarımızı bunlara tapar bulduk" dediler.
54- İbrâhîm: "And olsun ki sizler de, atalarınız da apaçık bir sapıklık içindesiniz" dedi.
55- Onlar : "Sen bize gerçeği mi getirdin (Sen ciddî mi söylüyorsun), yoksa şaka mı ediyorsun?" dediler.
56- O şöyle dedi: "Hayır Rabbiniz göklerin ve yerin Rabbidir ki onları O yaratmıştır. Ben de buna şâhidlik edenlerdenim."
57- "ALLÂH'a yemin ederim ki, siz arkanızı dönüp gittikten sonra, ben putlarınıza elbette bir tuzak kuracağım."
58- Derken o, bunları parça parça etti. Yalnız kendisine başvursunlar diye onların büyüğünü sağlam bıraktı.
59- (Kavmi) "İlâhlarımıza bunu kim yaptı? Doğrusu o zalimlerden biridir" dediler.
60- (Bazıları) "İbrâhîm denen bir gencin, onları diline doladığını duymuştuk" dediler.
61- "O halde onu insanların gözleri önüne getirin, olur ki (aleyhinde) şâhidlik ederler" dediler.
62- (İbrâhîm gelince ona) "Ey İbrâhîm! Bunu ilâhlarımıza sen mi yaptın?" dediler
63- İbrâhîm: "Belki onu şu büyükleri yapmıştır, konuşabiliyorlarsa onlara sorun" dedi.
64- Bunun üzerine vicdanlarına dönüp (kendi kendilerine) dediler ki: "Doğrusu siz haksızsınız."
65- Sonra yine (eski) kafalarına döndüler: "And olsun ki (ey İbrâhîm!) bunların konuşmayacağını (sen de) bilirsin" dediler.
66- (İbrâhîm) dedi: "O halde, ALLÂH'ı bırakıp da size hiçbir fayda ve zarar veremeyecek olan putlara mı tapıyorsunuz?"
67- "Size de, ALLÂH'ı bırakıp taptıklarınıza da yazıklar olsun, siz hâlâ akıllanmayacak mısınız?"
68- Onlar: "Bir şey yapacaksanız, şunu yakın da ilâhınıza yardım edin" dediler.
69- Biz: "Ey ateş! İbrâhîm'e karşı serin ve zararsız ol" dedik.
70- Ona düzen kurmak istediler, fakat Biz kendilerini daha fazla hüsrâna uğrattık.
71- Onu da, Lût'u da, âlemler için bereketli ve mukaddes kıldığımız yere ulaştırıp kurtardık.
72- Ona (İbrâhîm'e) İshâk'ı, üstelik bir de Ya’kûb'u ihsân ettik ve her birini sâlih kimseler kıldık.
22/ el-Hac -26- Bir zamanlar Kâbe'nin yerini İbrâhîm'e şu şekilde hazırlamıştık: Sakın Bana hiçbir şeyi ortak koşma; tavâf edenler, orada (kıyâma) duranlar, rükû’ edenler ve secdeye varanlar için evimi tertemiz et.
43- İbrâhîm'in kavmi de, Lût'un kavmi de (Peygamberlerini) yalancı saydılar.
78- ALLÂH uğrunda gerektiği gibi cihad edin. Sizi O seçti. Dinde size bir zorluk da yüklemedi. Babanız İbrâhîm'in dinine (uyun!). O ALLÂH, sizi bundan önceki ve bu (dinde), Müslüman olarak isimlendirdi. (Bunu) Peygamber size şâhid olsun, siz de diğer insanlara şâhid olasınız diye yaptı. Artık namaz kılın, zekât verin, ALLÂH'a sarılın. O sizin sahibinizdir. O ne güzel sahip ve ne güzel yardımcıdır!
26/ eş-Şu’arâ -69- (Resûlüm!) onlara İbrâhîm'in kıssasını da naklet.
70- Hani o, babasına ve kavmine, "Neye tapıyorsunuz?" demişti.
71- "Birtakım putlara taparız da onlar sayesinde toplanırız" dediler.
72- İbrâhîm "Peki, dedi, yalvardığınızda onlar sizi işitiyorlar mı?"
73- "Veya size fayda veya zararları olur mu?"
74- "Yok, dediler, ama biz babalarımızı böyle yapar bulduk."
75-76- İbrâhîm dedi ki: "İyi ama, ister sizin, ister önceki atalarınızın olsun, neye taptığınızı (biraz olsun) düşündünüz mü?"
77- "Hep onlar benim düşmanımdır; ancak âlemlerin Rabbi (benim dostumdur)"
78- "O ki, beni yaratan ve bana doğru yolu gösterendir,"
79- "Beni yediren, içirendir,"
80- "Hastalandığım zaman bana O, şifâ’ verir."
81- "O ki, benim canımı alacak, sonra diriltecektir. "
82- "Ve hesap günü, hatâmı bağışlayacağını umduğumdur."
83- "Ya Rab! Bana hikmet (hüküm) ver ve beni iyiler (zümresin)e kat."
84- "Sonra gelecekler içinde beni doğrulukla anılanlardan eyle!"
85- "Ve beni naîm (nimeti bol) cennetin vârislerinden eyle!"
86- "Babamı da bağışla, çünkü o yanlış gidenlerdendir. "
87- "(İnsanların) diriltilecekleri gün, beni mahcûb etme."
88- "O gün ki ne mal fayda verir ne oğullar!"
89- "Ancak ALLÂH'a temiz bir kalble gelenler o günde (kurtuluşa erer)."
29/ el-Ankebût -16- İbrâhîm'i de gönderdik. O kavmine şöyle demişti: "ALLÂH'a kulluk edin, O'na karşı gelmekten sakının. Eğer bilmiş olsanız bu sizin için daha hayırlıdır."
17- "Siz ALLÂH'ı bırakıp sadece birtakım putlara tapıyor, asılsız sözler uyduruyorsunuz. Bilmelisiniz ki, ALLÂH'ı bırakıp da taptıklarınız, size rızık veremezler. O halde rızkı ALLÂH katında arayın. O'na kulluk edin. Ancak O'na döndürüleceksiniz."
31- Elçilerimiz İbrâhîm'e (iki oğul vereceğimize dâir) müjdeyi getirdiklerinde şöyle dediler: "Biz bu memleket halkını helâk edeceğiz. Çünkü oranın halkı zalim kimselerdir."
32- (İbrâhîm) dedi ki: "Ama orada Lût var!" Şöyle cevap verdiler: "Biz orada kimlerin bulunduğunu çok iyi biliyoruz. Onu ve ailesini elbette kurtaracağız. Yalnız karısı müstesnâ; o geride (azabda) kalacaklar arasındadır. "
33/ el-Ahzâb -7- Unutma o Peygamberlerden mîsâklarını (kesin sözlerini) aldığımız vakti! Hele senden, Nûh, İbrâhîm, Mûsâ ve Meryemoğlu Îsâ'dan ki onlardan ağır bir mîsâk (sağlam bir söz) aldık.
37/ es-Sâffât -83- Şüphesiz ki İbrâhîm de onun (Nûh’un) kolundandı.
84- Çünkü o, Rabbine kalb-i selîm (tertemiz bir kalb) ile gelmişti.
85- O babasına ve kavmine şöyle demişti: "Siz nelere tapıyorsunuz?"
86- "Yalancılık etmek için mi ALLÂH’dan başka ilâhlar istiyorsunuz?"
87- "Siz âlemlerin Rabbini ne zannediyorsunuz?"
88-89- Derken yıldızlara bir baktı da: "Ben gerçekten hastayım" dedi.
90- O zaman arkalarını dönerek başından kaçışıverdiler.
91- Derken bir kurnazlıkla onların ilâhlarına vardı da, "Buyursanıza, yemez misiniz?" dedi.
92- (Cevap vermediklerini görünce de): "Neyiniz var da konuşmuyorsunuz?" (dedi).
93- Nihayet bir yolunu bulup onlara kuvvetli bir darbe indirdi.
94- Bunun üzerine birbirlerine girerek ona yürüdüler.
95- İbrâhîm dedi ki: "A, siz kendi yonttuğunuz şeylere mi tapıyorsunuz?"
96- "Halbuki sizi de yaptıklarınızı da ALLÂH yaratmıştır."
97- Onlar: "Haydin onun için bir yapı yapın da onu ateşe atın" dediler.
98- Böylece ona bir tuzak kurmak istediler. Biz de kendilerini daha alçak düşürdük.
99- Bir de dedi ki: "Ben Rabbime gidiyorum, O bana yolunu gösterir."
100- “Rabbim, bana sâlihlerden olacak bir evlat ihsân et!”
101- Biz de kendisine yumuşak huylu bir oğul müjdeledik.
102- Oğlu, yanında koşacak çağa gelince: "Ey oğlum! Ben seni rüyâmda boğazladığımı görüyorum. Artık bak, ne düşünürsün?" dedi. Çocuk da: "Babacığım sana ne emrediliyorsa yap, İnşâallâh beni sabredenlerden bulacaksın" dedi.
103- Ne zaman ki ikisi de bu şekilde ALLÂH'a teslim oldular, İbrâhîm oğlunu şakağı üzerine yatırdı.
104- Biz de ona şöyle seslendik: "Ey İbrâhîm! "
105- "Rüyâna gerçekten sadakat gösterdin, şüphesiz ki, Biz iyilik yapanları böyle mükâfatlandırırız."
106- "Şüphesiz ki bu apaçık bir imtihandı." (dedik)
107- Ve ona büyük bir kurbanlık fidye verdik.
108- Kendisine sonradan gelenler içinde iyi bir nâm bıraktık.
109- Selâm olsun İbrâhîm'e.
110- İşte Biz iyilik yapanları böyle mükâfatlandırırız.
111- Çünkü o Bizim mü’min kullarımızdandı.
112- Ona bir de sâlihlerden bir Peygamber olmak üzere İshâk'ı müjdeledik.
113- Hem ona hem İshâk'a bereketler verdik. Her ikisinin neslinden de hem iyilik yapanlar var, hem de açıkça kendi nefsine zulmedenler var.
38/ Sâd -45- Kuvvetli ve basîretli kullarımız İbrâhîm'i, İshâk'ı ve Ya’kûb'u da an.
46- Çünkü Biz onları özellikle âhiret yurdunu düşünen ihlâslı kimseler kıldık.
47- Çünkü onlar, nezdimizde seçilmiş en hayırlı kimselerdendir.
42/ eş-Şûrâ -13- ALLÂH din’den Nûh'a tavsiye buyurduğu şeyi sizin için de bir kanun yaptı ve (Ey Muhammed!) sana vahyettiğimizi, İbrâhîm'e, Mûsâ'ya ve Îsâ'ya tavsiye buyurduğumuzu da şerîat kıldı. Şöyle ki: Dini doğru tutun ve onda ayrılığa düşmeyin. Fakat senin kendilerini davet ettiğin şey, müşriklere ağır geldi. ALLÂH dilediğini kendine seçer ve kendisine yöneleni de doğru yola iletir.
43/ ez-Zuhruf -26- Hani İbrâhîm babasına ve kavmine: "Gerçekten ben sizin taptığınız şeylerden uzağım.
27- Ben ancak beni yaratana taparım. Şüphesiz ki O, beni doğru yola iletecektir" dedi.
28- İbrâhîm, bu sözü, ardından gelecek olanlara devamlı kalacak bir mîras olarak bıraktı ki, onlar doğru yola dönsünler.
51/ ez-Zâriyât -24- Ey Muhammed! İbrâhîm'in şerefli misâfirlerinin haberi sana geldi mi?
25- Hani onlar İbrâhîm'in huzûruna girmişlerdi de "Selâm sana!" demişlerdi. İbrâhîm: "Size de selâm" demiş, ve içinden: "Bunlar tanınmamış bir topluluk!" diye geçirmişti.
26- İbrâhîm, sonra ailesine giderek semiz bir buzağı (eti) getirdi.
27- Onu önlerine sürerek: "Yemez misiniz?" dedi.
28- Yemediklerini görünce onlardan içine bir korku düştü. Onlar İbrâhîm'e: "Korkma!" dediler ve onu çok bilgili bir oğul ile müjdelediler.
29- Bunun üzerine karısı (Sâre) bir çığlık atarak geldi ve elini yüzüne vurarak: "Ben kısır bir kocakarıyım, nasıl çocuğum olur?" dedi.
30- Misâfir melekler: "Evet bu böyledir. Rabbin böyle buyurdu. Gerçekten O hüküm ve hikmet sahibidir. Her şeyi hakkıyla bilir" dediler.
31- İbrâhîm, kendisine misâfir olarak gelen meleklere: "Acaba sizin asıl önemli işiniz nedir ey elçiler?" dedi.
Hatb; korkunç şân, pek mühim haber.
53/ en-Necm -37- Ve çok vefâkâr olan İbrâhîm'in sahifelerindekiler?
57/ el-Hadîd -26- Andolsun, Nûh'u ve İbrâhîm'i elçi gönderdik, Peygamberliği ve kitabı bunların zürriyyetleri arasına koyduk. Onlardan yola gelen de vardı, ama onlardan çoğu yoldan çıkmışlardı.
60/ el-Mümtehine -4- İbrâhîm'de ve onunla beraber bulunanlarda sizin için güzel bir misâl vardır, onlar kavimlerine demişlerdi ki: "Biz sizden ve sizin ALLÂH’dan başka taptıklarınızdan uzağız. Sizi tanımıyoruz. Siz bir tek ALLÂH'a inanıncaya kadar sizinle bizim aramızda sürekli bir düşmanlık ve nefret belirmiştir." Yalnız İbrâhîm'in babasına: "Senin için mağfiret dileyeceğim, fakat senin için ALLÂH’dan (gelecek) hiçbir şeyi (önlemeye) gücüm yetmez" demesi hariç. Rabbimiz! Yalnız Sana dayandık, Sana yöneldik. Dönüşümüz de ancak Sana’dır.
87/ el-A’lâ -16- Fakat siz dünya hayatını tercîh ediyorsunuz.
17- Oysa âhiret daha hayırlı ve daha kalıcıdır.
18- Kuşkusuz bu ilk sahifelerde vardır,
19- İbrâhîm ve Mûsâ'nın sahifelerinde.
*Hazreti İBRÂHÎM -aleyhisselâm-’A ÖLÜLERİN DİRİLTİLİŞİNİN GÖSTERİLMESİ
2/ el-Bakara -260- Bir zamanlar İbrâhîm de: "Ey Rabbim! Ölüleri nasıl dirilttiğini bana göster!" demişti. ALLÂH: "Yoksa inanmadın mı?" buyurdu. İbrâhîm: "İnandım, fakat kalbim iyice yatışsın diye istiyorum" dedi. ALLÂH buyurdu ki: "Öyle ise kuşlardan dördünü tut da onları kendine çevir, iyice tanıdıktan sonra (kesip) her dağın başına onlardan birer parça dağıt, sonra da onları çağır, koşa koşa sana gelecekler ve bil ki, ALLÂH gerçekten çok güçlüdür, hüküm ve hikmet sahibidir."
*İBRÂHÎM -aleyhisselâm-’IN SOYU
2/ el-Bakara -127- Ve ne vakit ki İbrâhîm, Beyt'in temellerini yükseltmeye başladı, İsmâîl ile birlikte şöyle duâ’ ettiler: Ey Rabbimiz, bizden kabul buyur, hiç şüphesiz işiten Sen’sin, bilen Sen’sin.
128- Ey bizim Rabbimiz, hem bizim ikimizi yalnız Senin için boyun eğen müslümanlar kıl, hem de soyumuzdan yalnız Senin için boyun eğen müslüman bir ümmet meydana getir ve bize ibâdetimizin yollarını göster, tevbemize rahmetle bakıver. Hiç şüphesiz Tevvâb Sen’sin, Rahîm Sen’sin.
4/ en-Nisâ -54- Yoksa onlar, ALLÂH'ın lütuf ve kereminden insanlara verdiği nimetleri kıskanıyorlar mı? Şüphesiz Biz, İbrâhîm ailesine de kitap ve hikmeti vermiştik. Hem de onlara büyük bir mülk ve saltanat ihsân ettik.
6/ el-En’âm -84- Biz ona İshâk'ı ve Ya’kûb'u da hediye ettik. Hepsine de doğru yolu gösterdik. Nitekim daha önce Nûh'a ve onun soyundan Dâvûd'a, Süleymân'a, Eyyûb'a, Yûsuf 'a, Mûsâ'ya ve Hârûn'a da yol göstermiştik. Biz güzel davrananlara böyle karşılık veririz.
85- Zekeriyyâ, Yahyâ, Îsâ ve İlyâs'a da (hidâyet ettik). Hepsi de sâlih kullarımızdandı.
86- İsmâîl, Elyesa, Yûnus ve Lût'u da (hidâyete erdirdik). Hepsini âlemlere üstün kıldık.
87- Babalarından, çocuklarından ve kardeşlerinden bazılarını da (üstün kıldık). Onları seçtik ve doğru yola ilettik.
88- İşte bu, ALLÂH'ın doğru yoludur. Kullarından dilediğini o doğru yola iletir. Eğer onlar ALLÂH'a ortak koşsalardı, yaptıkları bütün amelleri boşa giderdi.
89- İşte onlar, kendilerine kitap, hüküm (hikmet ve hükümrânlık) ve Peygamberlik verdiğimiz kimselerdir. Bunlar, O’na inanmayacak olurlarsa, yerlerine, O’nu tanımamazlık etmeyecek bir toplum getiririz.
90- Bunlar, ALLÂH'ın hidâyet ettiği kimselerdir. Sen de onların hidâyetine uy. De ki:"Ben ona karşılık sizden bir ücret istemiyorum. O, sadece bütün âlemlere bir öğüttür.”
19/ Meryem -58- İşte bunlar, ALLÂH'ın kendilerine nimetler verdiği Peygamberlerden, Âdem'in soyundan ve gemide Nûh ile beraber taşıdıklarımızın neslinden, İbrâhîm ve İsrâil'in soyundan, hidâyete erdirdiğimiz ve seçtiğimiz kimselerdir. Kendilerine Rahmân (olan ALLÂH)ın âyetleri okunduğu zaman ağlayarak secdeye kapanırlardı.
21/ el-Enbiyâ -72- Ona (İbrâhîm'e) İshâk'ı, üstelik bir de Ya’kûb'u ihsân ettik ve her birini sâlih kimseler kıldık.
73- Onları buyruğumuz altında (insanlara) doğru yolu gösterecek önderler kıldık. Kendilerine hayırlı işler yapmayı, namaz kılmayı, zekât vermeyi vahyettik. Onlar Bize kulluk eden kimselerdir.
29/ el-Ankebût -27- O'na İshâk ve Ya’kûb'u bağışladık. Peygamberliği ve kitapları, onun soyundan gelenlere verdik. Onu dünyada mükâfatlandırdık. Şüphesiz o, âhirette de sâlihler (zümresin)dendir.
37/ es-Sâffât -112- Ona bir de sâlihlerden bir Peygamber olmak üzere İshâk'ı müjdeledik.
113- Hem ona hem İshâk'a bereketler verdik. Her ikisinin neslinden de hem iyilik yapanlar var, hem de açıkça kendi nefsine zulmedenler var.
57/ el-Hadîd -26- Andolsun, Nûh'u ve İbrâhîm'i elçi gönderdik, Peygamberliği ve kitabı bunların zürriyyetleri arasına koyduk. Onlardan yola gelen de vardı, ama onlardan çoğu yoldan çıkmışlardı.
*ALLÂH İBRÂHÎM’İ DOST EDİNMİŞTİR!
-Halil (a.s.c:ahillâ); samîmi dost.
-Bir kimsenin umur-u esrarı arasına giren ve muhabbeti kalbinin eczasına nüfuz eden dostu. (Elmalılı Tefsiri)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder