Mesneviden bir nefes : Can kulağına söylenen efsun...

Allah cc...

كن فيكون...

Ol der ve oluverir .. Daha efsun mu var .. 

و نفخت فيه...

Içimize üflenen hak ruhundan efsun var .. 

Uflendi bitti mi o ruh , peki nerden bu içimize esen rüzgar .. Her ilkbahar çiçek çiçek açan , her yaz meyveye duran, her güz hazanı yaşayan , her kış sabırla bekleyen o mevsimsiz , güneşle doğan ayla aydınlanan geceye gündüze yere göğe ağaca toprağa çiçeğe böceğe hayran eden can rüzgarı .. 

Bilmedigin çölleri memleketin eyleyen , bilmedigin kokuları yoldaşın, hiç bilmediğin zamanları mesken eyleyen o rüya , görünür görünmez ...

_Söyle ey emir bu can kuşu bu kafese nasıl girdi ? 

_ Ey Rabbim , ölüleri nasıl diriltiyorsun ? 

_Dört kuş tut, onları kendine alıştır. Sonra kesip her dağın başına onlardan birer parça koy. Sonra da onları çağır! Koşa koşa sana geleceklerdir. İyi bil ki Allah azizdir, hakîmdir .....” 

( Bakara 260)

Ölü kuşları dağların tepelerinde bırakmayan o "alışmak " tan öte efsun mu var.. Can ülkesi denen bir yer vardı . Can gözü can kulağı oraya açık hala..Oradan gelen sese kulak , oraya acılan yollarda gözü ..

Gülün kulağına değince güldürür , taşa değer akik eder elmas eder, buluta değer yağmur eder..

Ne olur da kendimizden şüpheye , tereddute düşeriz peki , neden bu gördüğümüz rüya mıydı hayal miydi, aslında hiç öyle bir şey yok muydu , burası işte böyle yemek içmek gezmek iş güç çoluk çocuk giymek yatmak kalkmak tekrar tekrar tekrar böyle gelip geçen bir yer gibiydi .. Deni , alçak , çamur, sufliye yakın..

Ne olur o içimizden taa derinimizden esen o rüzgâra da çekiliriz iki taraftan , yere mi göğe mi , bedene mi ruha mi tabii olalım , acaba can ülkesi var mıydı , ben burayı sevdim dünya ülkesi bana yeter işte evim bahçem arabam elbisem rahatım diyenin kulağına can sedası da artık muammalar söyler olur ..

Bikarar, biçare oluşumuzun hikayesi bu mudur .. Ne oraya ne buraya ait olamayışımızın.. Can kulağına tıkadigimiz toprak ..

 Can sedasına kulak kesilmek ... Efsunlu bir musikiyi terennüm etmek .. Aşık olmak ... 

diyor Mevlana hz...

Nasibimiz bol olsun can ülkesinden...

1. Defter 

1446- 1464