Uyarıyorum anne olmayana iğrenç ve zor gelecek bir yazı bu.Bugün çocuklarım,en olumsuz davranışlarının doruklarındaydılar.Ve ben velilerimin,öğrencilerimin,öğretmen arkadaşlarımın yanındaydım,elimden geldiğince sabırlı ve olumlu davranmaya çalıştım,en son olay ise sorunun bende olduğunu ele veriyordu,çocuktu,elinde değildi tutamadı.Yazmak iyidir.Belki uzaktan bakmamı sağlar,ve belki siz çocuklarım bu yazıyı okuyunca naapmışız ki diye düşünmezsiniz..
Önce ikinizde bana şiddetle sarılıp,üzerimi bile çıkarmama izin vermediniz.
Hoşgeldiniz diyenlere bağırdınız.
İlk 15 dakika insanlarla göz teması kurmama bile izin vermediniz.
Öğrencilerimi yanıma yaklaştırmadınız.
Biriniz tuvalete gitmek istedi,diğeri hem tuvalete gitmek istemedi,hem de bensiz kalmak istemedi.Yani beraber ağladınız.
Oyuncakla biraz oyalanınca aynı oyuncak için kavga ettiniz.
Çocuklar için hazırlanan masaya oturmadınız.
Ben namaz kılarken,evet oğlum sen kusura bakma söylemek zorundayım (ilk defa yaptın)iç çamaşırını indirmiş pipini tutuyordun,selam verdiğimde ne yapacağımı şaşırmıştım,velilerim gülüyordu:)
Birinizin ayakkabısını giydirmeme yardımcı olduğum için diğeri küsüp evin en ücra köşesine gitmiş gelip beni burdan alıcaksın..diye bağırdı.Kızım bu da sensin.
Bana bağırdınız.
Birbirinize vurdunuz.
Sizi sevmek isteyen herkesi garip bir ses çıkararak uzaklaştırdınız.
Sonra,normal,öğrencilerimi kıskanmış olabilirler,yorgun olabilirler,hasta olabilirler dedim sizi uyuttum,uyandırdım,güzelce konuştum.Neye,neden,ne hissettiğimi anlattım.Akşam yine çıkacaktık,arkadaşlarınızda vardı,mutlu olursunuz dedik,ve Şenay Teyzenize gittik.(O da zümrem)
Karnım ağrıyor diye ağladın oğlum.
Midem bulanıyor diye ağladın kızım.
Etrafa kötü kokular saçtın oğlum.
Veeee,misafir bulunduğumuz özenle dekore edilmiş,tertemiz evin halılarını paçandan akan kakalarla bezedin.(Bunu da ilk kez yaptın.)Anne özüy dileyim biyas altıma kaka kaçıydım.Bidiya yapmicam diye beni çağırdın.Genelde yapamadığın bir şeyin akması ilginç oldu herhalde.Herkes dondu.Sonra farkettik ki bir kaç kişinin ayağı batmıştı bile.Herkesi olduğu yere mıhladım.Seni yıkadım.Süslü kurdelalı bir kız şortu bulup giydirdim.Seni babanla eve yolladım,yani anneannene.Çıkarken elindeki kuzuyu gösterip,bak anne,bu kuzu da kaka yapmış ama bidiya yapmaz diyordun.Yine beni gülümsetiyordun.Bütün halıları ve yerleri sildim.Çocukların ayaklarını yıkadım.Artık o suçluluk psikolojisiyle bulaşıkları filan da hallettik.Yeni geldik.
Kızım ,kapıdan çıkınca su istiyorum geri dönelim diye ağladın,evimiz yakın diyince,aman ne de yakın diye bağırdın..
Oğlum uyumuş,ben annemi öpcem diye diye..:(
Şimdii,ben acaba bir annenin ya da çocuğun zamanın birinde beğenmediğim bir davranışını yaşıyor olabilir miyim?Yoksa sabırlı davranıyorum diye çocuklarda olumsuz davranışlar geliştirmiş olabilir miyim?Ya da aslında sabırlı davranmamış olabilir miyim?Ya da artık büyüttüm,rahatım moduna girmiş olabilir miyim?Acaba ben çocuklarım için son zamanlarda özel dua etmemiş olabilir miyim?vs.vs.vs.
Bence bir imtihan da olabilir.
YanıtlaSilBen de bazen, "oh ne güzel, her şey oturdu, çok iyi gidiyor" dediğim zamanlarda yaşıyorum böyle beklenmedik şeyleri. Benimki de şükretmemekten ve sanırım güzel giden şeyleri kendinden bilmekten kaynaklanıyor.
Ama gerçekten çok ama çok zor bir gün atlatmışsınız. Bağırıp çağırmadan sabırla atlatmışsınız anladığım kadarıyla.
Evet,çocukla ilgili okumalar yapıp,bir bilgiler yumağına,(daha doğrusu kör düğümüne) dönüşüp ona göre davranmaya çalışınca,haliyle bir kendinden bilme hali oluşuyor galiba.Allah temizlesin,güzel ne varsa ondan nerde sorun varsa benden..Teşekkürler çok,iyi ki geldiniz:)
YanıtlaSil:) tebessümle okudum yasamasi zor olsada
YanıtlaSilSonradan tebessüm edilmesi ne güzel değil mi...
YanıtlaSil