Ben içsel devinimlerimle uğraşırken sizler neler neler yaşıyorsunuz ve hepimiz kendimizce bir dünyada yaşıyoruz.Canımsınız,parçamsınız ama hepimiz yalnızız aslında..Dün ramazanı dolunaydan içip şimdiye kadar hiç duymadığım bir ezgiyle dua ederken,siz oyun parkında tavşanlarla oynuyordunuz.O derin sessizliğe salıncak gıcırtısı,kaydırak tıkırtısı ve çocuk sesleriyle fon veriyordunuz.Büyüyorsunuz,size kendi tabağımdan yemek yedirirken,sen karnını doyurabiliyor musun diye sorabilecek,üzülmene üzülüyorum sohbet dinlerken üzülmesen diyebilecek,ben hocamızın elini öpücem yiiyit,çünkü Allah önu çok seviyodur bize hep Allah ı anlatıyo ya,diyip el öpecek ve ne maneviyatlı kız, ben öpeyim senin elini iltifatını alacak çağa gelmiş kızım.Eteğime yapışmadan,erkeklerle namaz kılacak,bir arkadaşımın kucağına oturup onunla sohbet edecek ve ben seni çok seviyoyum,diyecek çağa gelmiş oğlum.(Teşekkürler Fatma)
Daldığım düşüncelerden beni buraya getirense bir varoluş sorusuydu,Irmak tan..Bütün tavşanların anneleri var mı,evet,ama ilk tavşanın annesi yok di mi,yok,yani anne aklım almıyo,ilk köpek de annesiz,evet canımm,tekrar dönüyoruz Hz.Adem ve Hz.Nuh a,zamanıdır,bir üst aşamayla..Erkek çocuk zorluyor beni,bu sorudan sonra oğlum,siyahım olsa kötü adamnayı öödüysem,ye güsel oluy di mi anne(s ler peltek),yok kkk oğlum gel camdan bakalım,bu soruya verecek izahatı toplayabilecek zihinsel aktiveteye sahip değilim,şu an!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder