Ramazanın insanı eve döndüren bir tarafı var.Bir eve dönüş isteği,içimizde hep varken,Ramazan bunu iyice gözle görünür hale getiriyor.Bunun kalp ve ev benzerliğiyle ilgili olduğu muhakkak,her şey ve herkes kendine dönmek istiyor.Evde nasıl yaşansın ki boşa gitmesin o dönüş,eli boş kalınmasın,hani hep kurtarıcımız olan çok değilse de kaliteli zaman nasıl oluşturulsun diye düşünüp duruyorum.Kendime bakıyorum ve etrafıma da.Ne kadar çok şey için koşturuyor kadın..Zaten artık her alanda koşmaya koşullanan kadın bir de anne olunca annelik duygusunun kuşatıcılığıyla,evdeki herşeyden sorumlu hissediyor kendini.Evet,gerçek olan şu ki,evin ruhi yapısını,havasını kadın oluşturuyor.Manevi dinamikleri kadın hareketlendiriyor.Çünkü duyguları kuvvetli ve baskın.Çocuklarla baba arasında köprü kuruyor ki bu bizim toplumumuzda kadının asli görevi.Çalışma hayatıyla beraber,bütçe,planla ilgili maddi kararları,hatta yıllar geçtikçe zevkleri,çocuklar oldukça ailenin tipini çoğunlukla kadın belirliyor.Ama ne durumdayız,mutlu muyuz yani,kaliteli bir dönüşü oluyor mu bunun?Her şeyi bilen kadın olmak,gerçekten eve katkı sağlıyor mu,erkeğin arkada kalması aileye zarar vermiyor mu?Çocuklar hep aynı sesten farklı farklı konuları bilen ve salık veren ağızdan,hele ki öğretmense bir de anne,duyunca iyi geliyor mu?Sanki çok konuşuyoruz bu durumda,her konuda bir fikrimiz var,dahası daha doğru bir fikrimiz var.Erkekler de artık rahatlamış,sen bilirsin ,sen yaparsın..İyi mi,iyi görünüyor,ama çok ve her şeyi konuşan biri en önemli şeyler vurgusunu nasıl yapabilir?Mesela aile sohbeti..Yıllardır istediğim,aile sohbeti,hani eski hikayelerden kalma bizim için,baba,hatta gözümde canlanan nerdeyse bir dede niyeyse! oturur, çocukları karşısında sessiz,edepli,Peygamber yanında ashab gibi,anlatır,ayet,hadis,peygamberler tarihi...Anne mi yapsa iyi,baba mı yapsa iyi..Anne de yapsa olur elbet ama,babanın böyle bir rolü olsa,o çocuklarda denge daha iyi oturur gibi geliyor bana,biz rolleri çok karıştırdık galiba..Cemal sahibi kadın,Celal sahibi erkek olacaktı,bu konu uzun ve benim zihnim dağınık,Kadın Psikolojisi okuyorum zira,olacak inşallah..
Bu ramazan bir başlangıç olsun.Mutfaktaki iki kişilik açılınca dört kişilik olan ailemizin neşeli küçük mutfak masamızın köşesini Ramazan köşesi yaptık.Ramazanla ilgili bulduğum kitaplar,dergilerimiz,tuzumuz,şekerimiz,ve baba tarafından yapılan on dakikalık sohbet...Konu seçmece,çocuklar bayılıyorlar bu tefeül işine..Çok iyi geldi..İnşallah devam eder,sevgili eşim bu işleri hep bana bırakıyordu,onun sesiyle güzel oldu,çocuklar bayıldı..Aziz Mahmut Hüdai ve oruç nasibimizdi.
Ramazan bizi neye alıştırır?Sorusuna,
Irmak,yemek yememeye,su içmemeye dedi.İlk gün ilk 'tekne'orucunu tuttu.Öğlene doğru,oruç olan yatabilr mi,tuvalete gidebilir mi gibi sorular sordu,ezan okunurken gözleri dolu dolu çok susadım diyordu..
Yiğit,namaz kıldırır dedi,çünkü ramazan geldiğinden beri ilk tekbirle selam arasında bayağı oyun oynamayı öğrendi:)
Takvimimize dönüp baktık.Ve süsleme için çocuklarla alışverişe çıktık.Ne yapsak derken,bizden bir şey olsun diye,mahyaya benzesin diye rengarenk ışıklar aldık..İşte öyle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder