Kendimden Memnun Değilim!

Ne oldu oldu sanki büyü bozuldu.Ramazanın ortası,kupkuru bir dal öylece bi yere konulmuş taş gibiyim.Küçüğüm darım,sanki nefesim yetişmiyor,dua ediyorum ağlayamıyorum.Çocuklar için okul seçmem gerekiyor yine,yine..binlerce detay,birine uyan öbürüne uymuyor,biri kız biri erkek,biri yaşından büyük biri küçük,ama bunlar yalnızca perde,altı ben,bir kaç damla kan binbir endişe,insan..

Hilal geldi bugün,tam bu endişeli halimle mağaraya sığınmaya çalışırken,çıkıp Meryem e ulaşmaya çalışırken,Hilal..Ben yeterince dökünce eteğimdekileri,sen dedim sen nasılsın,ve içimdeki ben konuşmaya başladı,ille duymayınca böyle sesli söyletiyor Allah...

Kendimden memnun değilim,nagihan.Bir başkası olsam,kendimle ilişkilerimi mümkün olduğunca azaltırım,mesafe koyarım,gel gör ki kendimim ve kendimden kaçacak yerim yok.Çok darım.Onca biriktirdim zannettiğim,zaten dar kaptaki dolu su,dibi onca delik,gitmiyor yetmiyor.

Sarıldık sonra,birbirimize olan hüsnüzan ve sevgimizle olabildiğince,çocuklar izin verdiğince sarıldık.Ben seviyorum,çocuklar da seviyor Hilal i,benimle paylaşmadıkları şeyleri paylaştılar.Biri ineğinin neresinden çiş yaptığını gösterdi,biri de kedisinin burnundaki böcüleri çıkarmak için icat ettiği aleti:)Ben şaşkın,Hilal doğal..

İşte böyle daralmışken ve bunlara sebep ararken,dost lazım,söyleyemediklerini söyleyebilen,seni sana getirebilen,sığındığın bir Rab lazım,her hal insan için çünkü...