Neden,Bence..

 

Her duygu bir düşünceyi,her düşünce bir davranışı oluşturur.Bugün çocukların tüm dersler kitabında rastladım bu cümleye,boşluk doldurma etkinliği.Bizim çocuklar için ağır olabilir bu cümle ama öğretmenlerine sesleniyordu herhalde.oldu,yerini buldu.Zaten öğretmenler odasında da benceler ve tuhaf gülüşlerle dolmuştu beynim.Düşüncenin delili üzerine düşünürken bu da iyi geldi.

İnsan her düşüncesini bir şeye dayandırmalı değil mi,yani o şey ispatı olmalı düşüncenin,benceyle açıklamak nasıl bir dayanak oluşturabilir ki.O beni dolduran nedir ki.Asıl farkedilmeyen bence yi başkalarının oluşturduğu olabilir mi?Diziler,şarkılar,kitaplar,yalan yanlış bir gazete haberi bile pekala doluşturabilir insanın bencesini.Neden demeden alınan her şey,sebepsiz olduğundan sonuçtan da mahrum düşüncelere,düşmecelere sebep oluyor belki.

Ben böyle düşünmüyorum.Ben öyle olduğuna inanmıyorum.Ben böyle kabul ediyorum.Ben böyleyim,cümlelerinin ben yaptım oldu ,demekten ne farkı var.İnsan kendine neden diye sorabilmeli.Neden böyle düşünüyorum ,işime öyle geldiği için mi,böylesi daha mı kolay,nedir bana bunu yaptıran,gelenek,görgü,marjinal olma isteği,orjinal olma isteği,ya da bambaşka bir şey..Madem hisler de oluşturuyor düşünceyi,ne hissettim,neden böyle hissettim,objektif miyim,en önemlisi etrafa haklı haksız ,doğru yanlış etiket dağıtırken kendime dönüp bakabildim mi?Mesela kek yemiyorum diyelim,börek yemeyen kişiye bence doğru davranmıyor demeden önce kendime bakmalı değil miyim?

Düşüncemin vardığı bir yer oluyor mu?Düşünmekle kalıyor muyum,eyleme dökebiliyor muyum,düşüncem büyük yaşantım küçük mü?Yapamıyorsam neden,yapıyorsam neden.Galiba şu zikzklı hayatta kırılıp dökülmeden gidebilenlerin en önemli özelliği içlerindeki birine neden diye sormak.Ki o biri bayılır sebep olmadan bence demeye,kendini bir şey zannetmeye,kendinden başka otorite kabul etmemeye..Ama onun ipiyle kuyuya inilmez,götürdüğü tali yollardan dönüş var mı bilinmez...

Not:Eğer şüphe ediyorsanız,getirin bir delil bulabiliyorsanız ki bulamazsınız...